Rea i JS. Transient-Driven Auto-Pan

Efektem jego działania jest przemieszczanie przetwarzanego dźwięku w panoramie, zatem najlepiej, by sygnał był monofoniczny. W przeciwieństwie do wielu autopannerów wtyczka ta nie zmienia panoramy w takt LFO, ale sterowana jest samym sygnałem, a dokładnie jego transjentami. Co więcej, ponieważ TDAP występuje w wersji Master i Slave, możemy sterować panoramą na jednej ścieżce (np. partii akordów podkładowych czy innych dźwięków bez wyrazistych transjentów) transjentami z innej (basu, stopy, werbla, hi-hatu itp.). Jedna wtyczka Master może sterować wieloma wtyczkami Slave, z których każda będzie mieć inne ustawienia, a tym samym spowoduje zupełnie inne działanie panoramy, choć cały czas zgodne rytmicznie z tym, co wysyła Master.

Ta funkcjonalność otwiera przed nami nieprawdopodobne wręcz możliwości w zakresie kreowania brzmień w ramach sesji. Edycja, a zwłaszcza mikroedycja w zakresie dynamicznych zmian panoramy w aranżacji jest niedocenianą, choć wyjątkowo efektywną formą dodania atrakcyjności przestrzennej do naszych miksów. Pozwala też uniknąć problemów z kumulacją częstotliwości różnych instrumentów. Ta ostatnia, zazwyczaj redukowana poprzez głęboką korekcję oraz ingerencję w głośność i dynamikę, daje się dość łatwo zneutralizować poprzez wprowadzenie mikrozmian w panoramie, a w tym zakresie TDAP jest niedościgniony. A do tego całkowicie bezpłatny!

Mało bajerów, dużo funkcji

Po uruchomieniu wtyczki TDAP Master na kanale audio ukaże nam się typowy interfejs wtyczek JS, zawierający wyłącznie same suwaki i rozwijane listy. Patrząc od góry znajdziemy tam wybór wejścia (lewe, prawe lub stereo - przy plikach monofonicznych najlepiej wybrać tę ostatnią opcję), oraz kierunek pracy pannera (od kanału do kanału, względem środka i z przypadkowym punktem odniesienia). Pan Step Size określa wielkość każdego kolejnego kroku przy zmianie panoramy - przy ustawieniu na 0 żadne zmiany nie nastąpią, a przy wartości 100 każdy kolejny krok zmieni panoramę o maksymalną aktualnie ustawioną wartość. Jeśli chcemy, aby wielkość ta była przypadkowa, wtedy używamy suwaka Random Step Size - czym bardziej w prawo, tym większa przypadkowość głębokości kolejnych kroków. Istotnym parametrem jest Max Pan, ponieważ definiuje on maksymalny zakres wychylenia panoramy.

Przejdźmy niżej, gdzie znajduje się suwak Sensitivity. Jego ustawienie określa czułość wtyczki na transjenty, a wskaźnikiem optymalnego ustawienia progu będzie pojawienie się ruchu suwaka Current Pan, który nie podlega edycji i funkcjonuje jedynie jako wizualizacja działania. Regulator Look Ahead aktywuje działanie detektora transjentów z odpowiednim wyprzedzeniem, co w niektórych sytuacjach pozwala uniknąć stuków przy zmianie panoramy. Rozwijane listy Director oraz Preview Director przydają się, jeśli wtyczkę Master chcemy dodatkowo sterować sygnałem sidechain.

Na liście Send Pan Data To wybieramy tor wirtualny, na którym będziemy sterować pracą wtyczek TDAP Slave, czyli takich, które zmieniają panoramę tylko pod wpływem sygnału sterującego Master. Takich torów możemy wykorzystać 10, przypisując do nich dowolną liczbę wtyczek Slave.

Gdy już ustawimy wszystkie te parametry, można zająć się obwiednią. Do jej regulacji służą suwaki Fade Time (czas pomiędzy kolejnymi zmianami wartości panoramy), Sloppiness (zbocze narastające obwiedni), Min Pause Between Pans (najkrótszy czas pomiędzy kolejnymi zmianami pozycji panoramy) oraz Max Delay (najdłuższe opóźnienie pomiędzy zmianami). Przy odpowiednich ustawieniach tych kontrolek można uzyskać niepowtarzalny efekt panoramowania połączonego z chorusem.

Pan i niewolnicy

Zobacz także test wideo:

Technics EAH-A800 - bezprzewodowe słuchawki z redukcją szumów

Wszystkim osobom dorastającym w latach 70. i 80. minionego wieku należąca do Panasonica marka Technics nieodmiennie kojarzy się z gramofonami oraz doskonałym sprzętem hi-fi.

Jeśli na innym kanale włączymy wtyczkę TDAP w trybie Slave, to należy w niej wybrać szynę, na której będzie ona odbierać komunikaty sterujące z wtyczki Master, a następnie ustawić odpowiadające nam parametry. Wyjątkowo dobrze działa funkcja Invert Received Pan, dzięki której panorama dla wtyczki Slave będzie zawsze odwrotna jak we wtyczce Master, a tak rozłożone sygnały ze ścieżek będą się znakomicie uzupełniać w miksie. I nie muszą to być wcale głębokie przesunięcia w panoramie - niekiedy wystarczy dosłownie 10%, by w aranżacji pojawiła się ciekawa i trudna do jednoznacznego zidentyfikowania animacja dźwięku.

Naprawiamy wtyczkę!

Wtyczka TDAP ma "błąd genetyczny", polegający na tym, że przy ustawieniu Max Pan na wartość minimalną, czyli 1, głośność każdego kolejnego sygnału zaczyna rosnąć aż do wystąpienia przesterowania, by w konsekwencji spowodować automatyczne wyciszenie kanału. Poziom, przy którym to wyciszenie następuje, ustawiamy w opcjach Reapera - w wyszukiwarce dostępnej w lewym dolnym rogu okna opcji wystarczy wpisać mute i klikać przycisk Find, aż znajdziemy tę stronę konfiguracji, gdzie pojawia się Automatically mute any track - when volume exceeds [...]. Zamiast wyciszania pojedynczej ścieżki możemy też wybrać wyciszanie sumy, natomiast zdecydowanie odradzam wyłączanie tej funkcji.

A wracając do naszego problemu z błędem we wtyczce Transient-Driven Auto-Pan, najprostszym wyjściem będzie taka zmiana kodu wtyczki, by najmniejsza możliwa do ustawienia wartość suwaka Max Pan była większa od 1 - najlepiej niech to będzie 10. To, co w innych programach jest nie do pomyślenia, w Reaperze da się bez problemu zrealizować. We wtyczce TDAP klikamy przycisk Edit, co otworzy nam okno edytora kodu JS Development Environment. W sekcji opisującej wartości suwaków odnajdujemy linijkę 17 (slider5:100<1,100,1>Max Pan). Pierwsza pozycja w nawiasie trójkątnym to minimalna wartość suwaka. Zmieniamy 1 na 10 tak, aby linijka kodu wyglądała następująco: slider5:100<10,100,1>Max Pan. Zapisujemy dokonaną zmianę skrótem Cmd/Ctrl+S. Jeśli na dole okna edytora pokaże się informacja Recompiled OK to znaczy, że rekompilacja kodu przebiegła pomyślnie i możemy już zamknąć okno edytora wtyczki.

W trakcie całej operacji zarówno program jak i wtyczka mogą pozostać otwarte, a po jej zakończeniu nic nie trzeba resetować. Przechodząc do wtyczki TDAP od razu zobaczymy, że najmniejsze możliwe ustawienie suwaka to 10, a problem z samowzbudzeniem znika.

Tomasz Wróblewski