Crane Song Phoenix II

Crane Song to wręcz legenda w świecie profesjonalnego dźwięku. Firma ta ma w ofercie produkty uznawane za wzorcowe w swojej klasie, takie jak przetwornik HEDD-192, kompresor Trakker (działający w trybie PWM i pozwalający uzyskać praktycznie wszystkie rodzaje kompresji) czy stereofoniczny przedwzmacniacz Flamingo. Firma z powodzeniem sprzedaje również plug-iny, a konkretnie dwa: Phoe­nix 1 dla Pro Tools TDM oraz najnowszy, przedmiot niniejszego testu, Phoenix II – wtyczkę w formacie AAX dla Pro Tools 10, dostępną obecnie w wersji dla komputerów Mac i Windows.
Firma Crane Song nie prowadzi praktycznie żadnej polityki marketingowej, a mimo to jest doskonale znana w środowisku zawodowych realizatorów i producentów muzycznych, czyli tam, gdzie mają trafiać jej produkty. Wtyczka Phoenix już w pierwszej wersji została uznana za jedną z najlepszych, o ile nie najlepszą symulację brzmienia taśmy analogowej, i choć wielu realizatorów mówi o tym niechętnie, to jest ona stosowana bardzo często w nagraniach, które docierają do czołowych miejsc list przebojów na całym świecie. Jest ona pewnego rodzaju "tajną bronią", pozwalającą uzyskać okrągłe, soczyste brzmienie analogowe w cyfrowym środowisku Pro Tools.
Wersja Phoenix II została stworzona w nowym formacie AAX dla Pro Tools 10, zarówno w wersji natywnej, jak i DSP. Wtyczka bazuje na 32-bitowych obliczeniach zmiennoprzecinkowych, co pozwoliło uzyskać o 10 dB mniejszy poziom szumów niż w pierwszej wersji tego procesora. Phoenix pod względem reakcji na sygnał zachowuje się podobnie jak magnetofon ATR Aria, dla którego swego czasu David Hill stworzył elektronikę. Połączenie znajomości techniki analogowej z umiejętnością wykorzystania cyfrowych narzędzi zaowocowało stworzeniem wtyczki, bez której wiele osób nie wyobraża sobie pracy z dźwiękiem.
W przypadku Phoenix II uwzględniono takie elementy jak nieliniowa charakterystyka saturacji, wynikająca z efektu magnesowania taśmy, a także zachowanie się układów analogowych po stronie zapisu i odczytu, w tym także wprowadzaną przez nie korekcję. Od strony cyfrowej wtyczka powstała w oparciu o technologię HEDD (Harmonically Enhanced Digital Device) i zoptymalizowano ją pod kątem współpracy ze środowiskiem Pro Tools.

Manipulatory
Procesor oferuje pięć różnych charakterystyk brzmieniowych, przełączanych kontrolką TYPE. Ponadto regulatorem BRIGHTNESS możemy ustawić kolor danego brzmienia z uwzględnieniem trzech trybów, tu określonych jako Opal, Gold i Sapphire. Opal to brzmienie nieco ciemniejsze (lub cieplejsze, jeśli ktoś woli takie określenie), Gold ma charakterystykę stosunkowo neutralną, a Sapphire wyraźnie rozjaśnia sygnał.
Pozostałe regulatory to potencjometry sygnału wejściowego i wyjściowego oraz kontrolka proporcji między sygnałem czystym a przetworzonym. Należy zaznaczyć, że algorytm wtyczki uwzględnia różne jej zachowanie w odniesieniu do różnego poziomu sygnału, zatem mocniejsze wysterowanie wejścia da efekt podobny jak podanie mocniejszego sygnału na głowicę zapisującą w magnetofonie analogowym. Regulatorem OUTPUT TRIM możemy natomiast ustawić optymalny poziom na wyjściu wtyczki i dopasować go do pozostałych elementów toru sygnałowego. Jeśli oba regulatory poziomu na wejściu i wyjściu są ustawione na zero, wtedy procesor nie przetwarza sygnału, przenosząc go z wejścia na wyjście bez względu na ustawienia innych kontrolek.

Tryby pracy
Ustawieniem, które narzuca charakter brzmieniowy całemu procesorowi, jest kontrolka TYPE. Tryb Luminescent jest trybem najbardziej neutralnym ze wszystkich. W trybie Iridescent pojawiają się subtelne zaokrąglenia w zakresie dołu i średnicy. Producent podkreśla, że ten tryb pod względem brzmieniowym najbardziej przypomina algorytm nasycenia zastosowany w przetworniku Crane Song HEDD 192. W trybie Radiant do głosu zaczyna dochodzić kompresja przypominająca tę, która pojawia się, gdy zaczynamy silniej nasycać taśmę. Jeszcze bardziej agresywny brzmieniowo jest tryb Dark Essence. David Hill zaleca stosowanie tego trybu np. przy przetwarzaniu ścieżek wokalowych, ponieważ pozwala on zredukować sybilanty poprzez wyeksponowanie głośności innych pasm sygnału. Tryb Luster jest stosunkowo łagodny brzmieniowo, ale może pokazać "pazury", gdy mocniej odkręcimy gałkę INPUT TRIM.

W praktyce
Phoenix II to jedna z tych wtyczek, które potrafią wprowadzić zupełnie nową jakość do brzmienia naszych ścieżek. Nie degradując dynamiki, pozwala wzbogacić sygnał o harmoniczne, wyeksponować szczegóły, które wcześniej znajdowały się gdzieś w tle i, mówiąc kolokwialnie, wypchnąć do przodu dany ślad w miksie. Ponieważ obciążenie systemu wprowadzane przez ten plug-in jest niewielkie, można stosować szereg jego instancji na kluczowych ścieżkach naszej produkcji.
Możliwości w zakresie koloryzowania brzmienia (ale też zmiany jego charakterystyki dynamicznej, reakcji na transjenty, przetwarzania poszczególnych pasm itd.) są tutaj bardzo duże. Odpowiadającą nam barwę dobierzemy bez trudu, korzystając z przełącznika charakterystyki pracy i barwy, ustawiając odpowiednie nasycenie regulatorem poziomu wejściowego czy wreszcie dobierając proporcje między sygnałem czystym a efektowym.
Cechą szczególną wtyczki Phoe­nix II jest jej różnorodność, uniwersalność oraz wyjątkowa muzyczność, z jaką przetwarza sygnał. Na rynku znajdziemy wiele wtyczek, których zadaniem jest ocieplanie brzmienia w stylistyce analogowo-taśmowej, ale Phoenix II jest pod tym względem jedną z najlepszych.
Polecam prezentację na naszym krążku DVD. Słuchając poszczególnych plików, warto zwrócić uwagę na to, w jak interesujący sposób Phoenix II łączy cechy takich narzędzi jak kompresor, korektor, saturator, a nawet procesor transjentów – jedną wtyczką można uzyskać wszystko to, do czego zwykliśmy stosować kilka plug-inów.

Podsumowanie

Funkcja: procesor programowy, emulujący pracę analogowego magnetofonu taś­mowego.
Kompatybilność: praca pod kontrolą programu Avid Pro Tools (wersja 10 i nowsza), jako wtyczka AAX w wersji natywnej i DSP, w komputerach PC i Macintosh.
Cena: 450 USD