Acustica Audio El Rey - wirtualny kompresor

Płyty, których producentem był Greg Wells, sprzedały się do tej pory w ponad 150 milionach egzemplarzy, a wśród klientów Kanadyjczyka znajdują się tacy artyści, jak Katy Perry, One Republic, Adele, Keith Urban czy Deftones. Wells firmuje swoim nazwiskiem wtyczkę wzorowaną na legendarnym kompresorze RCA BA-6A. Nie tylko użyczył firmie Acustica Audio swój prywatny, liczący sobie blisko 70 lat egzemplarz, ale wraz z Lucą Pretolesim aktywnie uczestniczył w tworzeniu wtyczki. Same legendy, więc i oczekiwania były spore, tym bardziej że włoska firma nadmuchiwała marketingowy balon do granic możliwości. Do przygotowania pokaźnej listy presetów zaangażowano nie mniej znane osoby, takie jak Dave Pensado, Joe Chicarelli, busbee, Alan Meyerson, Serban Ghenea czy Mike „Spike” Stent.

- El Rey na rynku wtyczek zajmuje miejsce wyjątkowe. Prosta i intuicyjna kontrola parametrów, doskonała funkcja kompensacji zmiany poziomu sygnału, kontrola odcięcia niskich częstotliwości w układzie detekcji i miks sygnału obrobionego względem czystego. Ale przede wszystkim wyjątkowo ciepłe, gładkie brzmienie i działanie układu kompresji nie pozwala nie zadać sobie pytania, z którego słynie Greg Wells – jak udało się pracować do tej pory bez tej wtyczki? Wtyczki, która wyjątkowo skutecznie potrafi utrzymać bas na swoim miejscu, wyrównać i ograniczyć poziom gitary akustycznej czy włożyć główny ślad wokalu w miks w sposób wzorcowy - w ten sposób o wtyczce wypowiedział się Marcin Bors.

Idea była taka, żeby nie tyle sklonować sprzętowego BA-6A, ile sklonować dokładnie ten prywatny egzemplarz należący do Wellsa. Był on regularnie serwisowany i brzmi naprawdę doskonale. Sam Wells rozpływa się nad wtyczką i zapewnia w licznych wywiadach i na forach, że brzmi ona dokładnie tak, jak należący do niego oryginał.

Acustica Audio El Rey w praktyce

El Rey nie jest produktem utkanym przez jednorożce z magicznych dźwiękowych nici i nie rozwiąże problemów w Waszym miksie, gdy umieścicie go na szynie stereo. Co więcej, może też spowodować wręcz odwrotny skutek... A to dlatego, że jest charakternym urządzeniem, które dodaje do sygnału pokaźną ilość dołu w okolicach 60 Hz oraz góry powyżej 10 kHz. I to nawet wtedy, gdy kontrolka Power ustawiona jest na Off. Oznacza to, że jeżeli zmiksowaliście swój numer i wszystko Wam w nim pasuje, to chcąc dodać do niego trochę „magicznego eliksiru” możecie się rozczarować. Co innego miksowanie „w kompresor” od samego początku – brzmienie nabiera wówczas zwartości i ciężaru. Mamy do czynienia z tym samym efektem, za który kochamy kompresory grupowe SSL, po wyłączeniu których wydaje się, że nagle miks staje się mniej zwarty, jakby wyjęty z ram. El Rey oferuje ten sam efekt – nie tak twardy jak SSL, za to bardziej elegancki i nie tak inwazyjny.

Nie jest więc tak, że El Rey nie nadaje się na szynę stereo, ale też nie ma mowy o sytuacji, że oto na scenę wjechał święty Graal i wszystko inne przestaje się liczyć. W wielu przypadkach preferowałem na szynie stereo kompresor Acustica Audio Ivory, który jest o wiele bardziej wszechstronny i elastyczny. I tu dochodzimy do sedna sprawy. El Rey jest doskonałym kompresorem (a właściwie limiterem), chwilami wręcz wybitnym, ale nie jest to zbyt wszechstronne narzędzie. W tej kategorii zdecydowanie bardziej stawiałbym na coś takiego jak Arousor firmy Empirical Labs albo MJUC firmy Klanghelm. Trzeba sobie zdać sprawę z faktu, że El Rey oferuje tylko trzy czasy ataku (szybki, średni i wolny) oraz pięć czasów powrotu (w instrukcji El Reya nie ma na ten temat informacji, ale przeglądając instrukcję obsługi oryginału dowiemy się m.in., że czas ataku wynosił w nim 600 mikrosekund, zaś czas powrotu można było przełączać pomiędzy 0,3 a 2 s).

Co prawda w wersji programowej urządzenie wzbogacono o pokrętło Dry/Wet, funkcję Auto-Gain (kompensującą wewnętrznie poziom wyjściowy w zależności od ustawienia poziomu wejściowego) oraz układ górnoprzepustowej filtracji sidechain (50, 100, 150, 200 lub 250 Hz), pozwalającym na odfiltrowanie z toru detektora niskich częstotliwości, ale to wciąż dość prosta konstrukcja. Tym bardziej, że Wells uparł się, by El Rey miał na stałe włączoną opcję preampu, argumentując, że „bez tej sekcji urządzenia brzmiałoby całkiem inaczej”. W związku z tym charakter brzmieniowy jest obecny na obrabianym śladzie, nawet po dezaktywacji kompresora, o czym wspomniano wcześniej.

Za to szczególne wrażenie El Rey zrobił na mnie poskramiając wokale w miksach, nad którymi obecnie pracuję. Do tej pory w przypadku popowych kobiecych wokali i warstwowych chórków nie zastanawiałem się zbyt długo – VLA-2A albo VLA-3A firmy Black Rooster załatwiały sprawę szybko i efektywnie. Przy głębszym tłumieniu słychać jednak artefakty kompresji. Rozwiązaniem jest kompresja szeregowa, ale można też po prostu odpalić El Reya oraz dobre kubańskie cygaro, bowiem ilość niesfornego sygnału, jaką ten pierwszy potrafi przyjąć „na klatę” nie łapiąc nawet zadyszki, jest naprawdę imponująca. Pod tym względem El Rey przypomina mi doskonały kompresor lampowy Drawmer 1968 Mercenary Edition, którego sprzedaży żałowałem aż do dnia, gdy uruchomiłem nową wtyczkę włoskich deweloperów. W obu przypadkach nawet bardzo głęboka kompresja rzędu kilkunastu dB skutkuje po prostu wyrównanym sygnałem, bez typowego „krztuszenia” i „zatykania”.

Ogromną zaletą El Reya jest też łatwość obsługi. Poza ustawieniem progu działania i kilkustopniowymi parametrami Attack i Release nie ma za bardzo nad czym się zastanawiać. Tym bardziej, że i tak w większości przypadków najlepiej sprawdza się najwolniejszy atak i dwa najszybsze czasy powrotu. Tak właśnie sprawy się mają w przypadku werbla albo basu elektrycznego – kolejnych dwóch instrumentów, przy których El Rey lśni wyjątkowo majestatycznie. W przypadku tego pierwszego, efekt skojarzył mi się z kompresorem 8524, pochodzącym z pakietu Acustica Audio Gold 2; ten sam ciężar i transjenty otoczone chmurką ciekłego ołowiu, choć w wypadku El Reya, werbel wydaje się bardziej otwarty i szeroki. Z kolei bas, podobnie jak wokal, jest trzymany krótko, ale nie traci przy tym życia i nie staje się płaski, jak to się często zdarza przy głębokim ograniczaniu. Zauważyłem, że El Rey często brzmi, jakby wręcz wypełniał dziury pasmowe w danym instrumencie. Zarówno bas, gitara basowa, wokal czy gitara akustyczna, nabierały ciała i objętości, którą trudno zdefiniować, ale którą zdecydowanie czuć.

Zobacz także test wideo:

Technics EAH-A800 - bezprzewodowe słuchawki z redukcją szumów

Wszystkim osobom dorastającym w latach 70. i 80. minionego wieku należąca do Panasonica marka Technics nieodmiennie kojarzy się z gramofonami oraz doskonałym sprzętem hi-fi.

Te wszystkie łakocie mają jednak swoją cenę i to nie tylko wyrażoną w twardej walucie Unii Europejskiej. Po odpaleniu pojedynczej instancji wtyczki, wskaźnik CPU w moim DAW podskoczył o 26%, a komputer, na którym pracuję w studiu, wyposażony jest w 16 rdzeni i 32 GB pamięci RAM...

Podsumowanie