Akai Fire - kontroler dla FL Studio

Owszem, jest to pewna forma nobilitacji, gdy taki producent jak Akai stwierdza, że opłaca mu się stworzyć urządzenie przeznaczone do współpracy z konkretną aplikacją. Wprawdzie po odpowiednim zaprogramowaniu i z uwzględnieniem pewnych ograniczeń Fire może też obsłużyć każdy inny DAW, ale tylko FL Studio jest tym, z którym współdziała bez żadnych dodatkowych czynności, oferując pełną funkcjonalność. Ponadto sam rozkład elementów sterujących, a poniekąd także ich forma i kolorystyka podświetlenia odpowiada temu, co zobaczymy w interfejsie graficznym programu firmy Image Line.

Doświadczeniu użytkownicy popularnego „frutilupsa” doskonale wiedzą, że największą wydajność przy pracy z tym programem można osiągnąć wtedy, gdy nauczymy się wszystkich skrótów klawiaturowych związanych między innymi z przełączaniem ścieżek, paternów oraz poruszaniem się po projekcie. Fire idzie jeszcze dalej. Dzięki zminiaturyzowanym padom w układzie 16x4 programowanie oraz gra w czasie rzeczywistym jeszcze nigdy nie była taka prosta. Chcąc w tym zakresie zwiększyć swoje możliwości, można podłączyć do komputera do czterech Akai Fire.

Konstrukcja Akai Fire

Kontroler ma obudowę z tworzywa i łączy się z komputerem Mac lub PC za pośrednictwem portu USB, z którego otrzymuje też zasilanie. Jest dość lekki, ale stabilnie spoczywa na podłożu. Pady, choć niewielkie, są wygodne i efektownie podświetlane w trybie RGB. Podświetlaniem może się też pochwalić każdy przycisk w urządzeniu, za wyjątkiem selektora Channel/Mixer/User, który ma dedykowane diody przypisane do wybieranych nim trybów pracy. Wszystkie przyciski oprócz padów działają z klikiem i są wykonane z twardego tworzywa. Wspomniane enkodery – co ciekawe, reagujące na dotyk – służą do obsługi głośności, panoramy i dwupasmowej korekcji lub filtru – dla kanału (czyli np. stopy w paternie perkusyjnym) lub dla ścieżki miksera (np. całego zestawu perkusyjnego). Znajdujący się z prawej strony enkoder z funkcją przycisku to funkcyjny manipulator wyboru i pozycji w odniesieniu do różnych elementów. Towarzyszy mu niewielki wyświetlacz OLED, na którym pojawiają się czytelne informacje odnośnie aktualnego przypisania enkodera i jego ustawień. Z lewej strony padów umieszczono przyciski Mute/Solo, z wciśniętym Altem zmieniające też kanały. Pod nimi znajdziemy przyciski funkcyjne i do obsługi transportu.

Wszystkie pady są podświetlane w trybie RGB, co znacząco ułatwia obsługę kontrolera. Opisy ustawień selektora oraz enkoderów prezentowane są na wyświetlaczu OLED.

Dołączona instrukcja obsługi jest bardziej niż lakoniczna, ale pewną pomocą może służyć tzw. Cheat Sheet, w którym opisano podstawową funkcjonalność manipulatorów i ich wzajemne relacje, pozwalające na realizację takich funkcji jak np. przełączanie między oknami, cofanie poleceń, zmiana kanałów, przemieszczanie się po projekcie itd. Funkcjonalność przycisków zmienia się w zależności od aktualnie wybranego trybu (Step, Note, Performance, Drum, Accent i Browser) oraz wciśnięcia przycisków funkcyjnych Alt i Shift. Niektóre kombinacje wymagają użycia obu, w innych do zmian służą enkodery – w sumie nic specjalnie skomplikowanego, ale przecież chodziło o to, by uprościć obsługę. Tymczasem zamiast skrótów klawiaturowych musimy się nauczyć kombinacji przycisków... Wprawdzie niewielu, ale zawsze.

Trzeba jednak uczciwie przyznać, że przemyślano wszystko tak, by móc poruszać się dość sprawnie. I w tym właśnie przypadku bardzo pomocny jest enkoder Select, pozwalający m.in. otwierać wybrane foldery oraz kontekstowe menu dla wybranej pozycji/okna. Braku kompletnej instrukcji obsługi nie zastąpią jednak filmiki, które zamieszczono na stronie producenta.

Akai Fire w praktyce

Mimo powyższych zastrzeżeń obsługa FL Studio za pośrednictwem kontrolera jest bardzo wygodna. Programowanie paternu odbywa się jeszcze szybciej niż w programie, a użytkownik ma pełen wgląd w grafikę sekwencji. Przemieszczające się podświetlenie kolumny wszystkich czterech padów sygnalizuje ustawienie kursora. Błyskawicznie przechodzimy z edycji ścieżek paternu do aranżacji, a cztery enkodery obsługują najważniejsze parametry Channel Racka lub ścieżki aranżu, choć zmiana przypisania enkoderów z miksera na Channel Rack wymaga sekwencyjnego przejścia przez tryby User 1 i User 2. Te ostatnie można wykorzystać do konfiguracji obsługi dowolnych elementów programu, co doskonale zdaje egzamin w przypadku wtyczek. W trybie User klikamy prawym klawiszem myszy na wybranym regulatorze wirtualnym, zaznaczamy Link to controller i poruszamy enkoderem. Tego samego można dokonać dla czterech wybranych parametrów jednocześnie.

Wszystkie pady kontrolera w trybie Note reprezentują klawiaturę MIDI, a w trybie Drum funkcjonują jako triggery perkusyjne. W trybie Perform z kolei, kontroler działa jako aktywator klipów audio i MIDI zaprogramowanych w opcji Performance, także z możliwością „przewijania” widoku dla obsłużenia większej sesji.

Zobacz także test wideo:

Technics EAH-A800 - bezprzewodowe słuchawki z redukcją szumów

Wszystkim osobom dorastającym w latach 70. i 80. minionego wieku należąca do Panasonica marka Technics nieodmiennie kojarzy się z gramofonami oraz doskonałym sprzętem hi-fi.

Kontroler pozwala na pracę w trybach sekwencera krokowego, nut, maszyny perkusyjnej oraz wykonawczym, kiedy padami wyzwalamy klipy audio i MIDI zdefiniowane w trybie Performance.

Razem z kontrolerem otrzymujemy możliwość bezpłatnego pobrania FL Studio w wersji Fire, która wymaga podłączenia kontrolera przynajmniej raz na miesiąc. Mając każdą inną wersję FL Studio 20, program automatycznie rozpoznaje kontroler po jego uruchomieniu, co sygnalizowane jest podświetleniem padów i pojawieniem się komunikatów na niewielkim, ale bardzo wyraźnym wyświetlaczu OLED.

Podczas gry na kontrolerze w czasie rzeczywistym, np. w trybie Drum, reakcja padów nie należy do wzorcowych – dość łatwo o przypadkowe wyzwolenia dźwięków. Doskonale natomiast kontroler zachowuje się podczas programowania – zarówno „na postoju” jak i podczas odtwarzania w pętli. Zdecydowanie jest to jego najmocniejsza strona; coś, co wcześniej trzeba było obsługiwać myszką, teraz mamy bezpośrednio pod palcami. Do tego dochodzi też możliwość swobodnego przemieszczania się po sesji oraz jednoczesnej z graniem obsługi czterech parametrów sterowanych enkoderami. Takiego komfortu przy pracy z samym oprogramowaniem nie uświadczymy, chyba że korzystamy z komputera wyposażonego w ekran wielodotykowy. Ale nawet wtedy możliwość stosowania przycisków i manipulatorów obrotowych przenosi naszą pracę na zupełnie inny poziom.

Podsumowanie