Perkusja dla gitarzysty

Nagrywanie własnej muzyki w domu to dzisiaj powszechne hobby. Szczególnie gitarzyści nie mogą narzekać, gdyż jakość symulacji wzmacniaczy i efektów przeszła nasze najśmielsze oczekiwania. Do tego stopnia, że wiele płyt znanych artystów – chociaż mało który z nich się do tego przyzna – powstaje z użyciem wirtualnych narzędzi.
Typowym problemem, przed jakim staje każdy gitarzysta zarażony wirusem homerecordingu jest kwestia dogrania ścieżek perkusji do własnych utworów. Prawdziwy zestaw perkusyjny to duży i głośny instrument. Do nagrania perkusji potrzebne są mikrofony, przedwzmacniacze, kable. Trzeba do tego znaleźć zdolnego perkusistę i dużą salę o nienagannym brzmieniu. Na szczęście sprawę rozwiązują samplowane brzmienia perkusji. Na rynku jest kilka całkiem niedrogich aplikacji wyposażonych w znakomite biblioteki próbek, zarówno bębnów akustycznych, jak i i elektronicznych, zapisanych w postaci całych zestawów, z elementami typowymi dla perkusji akustycznej, takich jak stopa czyli bęben centralny, werbel, tomy oraz talerze. Sporo informacji na ten temat zamieszczamy w artykule głównym tego numeru EiS, pt. Zakurzone Bity.
Zawsze przy okazji tematu nagrywania, a właściwie programowania perkusji w komputerze zwracamy uwagę na jeden, jakże istotny element. Chodzi o to, że programując rytmy perkusyjne albo wbijając ścieżki z kontrolera MIDI powinniśmy myśleć jak prawdziwy perkusista. Liczą się szczegóły, takie jak akcent talerza na początku pierwszego taktu, zastosowanie otwartego hi-hatu w części refrenu itp. Partia powinna być realistyczna, czyli możliwa do zagrania z użyciem dwóch rąk i dwóch nóg. Warto mieć to na uwadze.
Kolejną sprawą jest dynamika gry. Perkusiści, w odróżnieniu od automatów perkusyjnych, uderzają każdą nutę z inną siłą, i zmieniają poziom natężenia dźwięków w kolejnych częściach utworu. To podejście warto zastosować w trakcie programowania z myszką w dłoni, różnicując poziom wartości velocity w edytorze. Zamiast jednego typu brzmienia, np. werbla, można stosować uderzenie w obręcz werbla, z boku membrany czy na środku. W większości popularnych programów perkusyjnych da się to zrobić.
Liczy się też swing, czyli nieznaczne przesunięcie rytmiczne niektórych elementów w partii. Kwantyzowane sztywno do siatki rytmy brzmią mechanicznie i mało realistycznie. Lekka niedokładność dodaje życia partii perkusyjnej. Z tej przyczyny znacznie lepiej programować bębny używając kontrolera z padami, niż wpisując nuty komputerowym ołówkiem na ekranie. Dobrym sposobem na uzyskanie realizmu partii bez popełniania błędów w trakcie gry, jest dogrywanie każdego instrumentu osobno, element po elemencie.
Jeżeli w programie perkusyjnym znajduje się taka funkcja, a program EZ Drummer przykładowo taką możliwość posiada, przy kreacji ostatecznego brzmienia wykorzystaj ścieżki sygnału z mikrofonów ambientowych, czyli z brzmieniem mikrofonów oddalonych od instrumentu. Ścieżka z sygnałem overhead nagranym od góry zestawu lepiej skleja cały materiał w miksie i sprawi, że perkusja zabrzmi bardziej profesjonalnie.
Jakie programy można polecić? Jest kilka świetnych aplikacji z brzmieniami perkusji akustycznych, wśród których na szczególną uwagę zasługują Toontrack EZDrummer oraz Superior Drummer, FXpansion BFD3, XLN Audio Addictive Drums, Steven Slate Drums 4 Platinum czy NI Studio Drummer. Wybór konkretnej aplikacji to sprawa indywidualna, gdyż każdy z przedstawionych programów gwarantuje profesjonalne rezultaty, a aplikacje dostępne są w podobnych cenach. Wyjątkiem jest program Adictive Drums, dla którego przewidziano również, okrojoną do kilku brzmień, ale w pełni funkcjonalną, bezpłatną wersję demonstracyjną (którą można pobrać pod adresem www.xlnaudio.com/demos).