IK Multimedia Hammond B-3X - emulator organów Hammonda

Zabierałem się do tego testu z entuzjazmem, bo kto jak kto, ale włoscy programiści dowiedli, że potrafią klonować „żywe” instrumenty prezentując światu wtyczki MODO Bass i MODO Drum. Nie zapominajmy też, że dwa lata temu na rynku pojawiła się emulacja głośnika Leslie, która okazała się najlepiej brzmiącą emulacją tego typu, jaką miałem okazję słyszeć. Miło mi więc donieść, że znajdziecie ją na pokładzie Hammonda B-3X. Tak więc połowę brzmienia mamy z głowy. A co z drugą połową, a właściwie z pierwszą?

Struktura IK Multimedia Hammond B-3X

Instrument powstał w ścisłej współpracy z firmami Hammond Organ Company of Chicago i Suzuki Musical Instruments Mfg. Podobnie jak w przypadku instrumentów z serii MODO, tak i tutaj IK Multimedia odwzorowała najdrobniejsze detale, oferując możliwość skonstruowania własnych, hybrydowych organów B-3. Użytkownik nie dostaje bowiem jednego instrumentu, ale szereg opcji oferujących wszystkie możliwe kombinacje komponentów zaczerpniętych z różnych odmian Hammonda.

Sygnał wyjściowy można przetworzyć z wykorzystaniem emulacji klasycznych urządzeń studyjnych: limitera Urei, korekcji Neve oraz pogłosu Lexicon.

Tradycyjnie już w przypadku IK Multimedia wita nas prosty i przejrzystym interfejs. W centrum znajdują się dwa manuały, sekcja basowa i wszystkie najważniejsze parametry ukryte pod przyciskami i registrami (tzw. drawbars). Interfejs ma cztery zakładki: Organ, Stomps, Post FX i Cabs, które znajdziemy w górnym lewym rogu. W tej ostatniej możemy wybrać wzmacniacz z konkretnego modelu Hammonda (147, 122, 122A, 3300W, G37/SF12) oraz dowolną kolumnę (147, 122, 122A, 3300W, Studio 12). Z kolei po wciśnięciu ikony Advanced, w głównej zakładce Organ wskazujemy rodzaj „serca” Hammonda, na które składa się 91 wirujących kół zębatych (tzw. tonewheels), definiujących zasadnicze brzmienie organów.

Konstrukcja zestawu Leslie opiera się na dwóch głośnikach i dwóch elementach wirujących, rozpraszających dźwięk z różną prędkością, którą możemy regulować. Górny, mniejszy głośnik odpowiada za wysokie pasmo, a modulacja dokonuje się za pomocą dwóch wirujących tub. Z kolei głośnik skierowany w dół generuje niskie pasmo, a pochodzący z niego dźwięk jest modulowany przez walec z przegrodą (drum). Głośniki zasilane są z lampowego wzmacniacza współpracującego ze zwrotnicą dzielącą sygnał na górne i dolne pasmo w punkcie 800 Hz. Wszystkie te elementy są zamknięte w jednej obudowie, która również ma duży wpływ na brzmienie układu.

Do stworzenia B-3X posłużyły bardzo konkretne wzorcowe modele, znane z klasycznego brzmienia. Podano nawet konkretne numery seryjne klonowanego sprzętu. Puryści będą zachwyceni opcją wyboru wirników z modeli A-100 z roku 1960 (#4444), A-100 z 1971 roku (#38899), B-3 z 1956 roku (#63822) i B-3 z 1955 (#59466). Modele te różnią się od siebie wyjściowym balansem spektralnym i agresją w dźwięku, choć ten ostatni może być poddawany dalszej obróbce. Pominę funkcje registrów odpowiedzialnych za kształtowanie podstawowej mieszanki sygnałów z kół tonowych, bo działają one tak samo jak w konkurencyjnych produktach. Standardowo działa też przełącznik szybkości wirowania głośnika Leslie tuż pod klawiaturą. W zakładce Cabs mamy ponadto możliwość dostrojenia czasów rozpędzania się i zwalniania wirnika Leslie. Możemy sprawdzić różne opcje ustawienia mikrofonów (90 albo klasyczne 180 stopni) i poeksperymentować z ich odległością od głośnika. Jest też prosty korektor i sekcja wzmacniaczy gitarowych (Hi Amp oraz English Lead, zamknięte w paczce 4x12), które można użyć równolegle z głośnikiem Leslie, a proporcje między nimi ustawić w mikserze znajdującym się w tej samej sekcji. Mikser ten oferuje też regulację głośności poziomu każdej z dwóch par mikrofonów nagłaśniających górny rotor (horn) i dolny (drum).

Ale te wszystkie parametry dostępne były już we wtyczce Leslie. B-3X wspina się na nowe wyżyny realizmu. Co powiecie na modelowanie fizyczne charakterystycznego kliknięcia klawiszy? W sekcji Advanced możemy decydować o ich głośności (i to zarówno tej towarzyszącej wciśnięciu, jak i zwolnieniu klawisza!) i jasności. Jest też opcja regulowania przesłuchów między kołami tonowymi, co sprawia, że dźwięk jest bardziej zaszumiony i rozwirowany. W sekcji efektów znajdują się tylko te, które na przestrzeni lat decydowały o klasycznym brzmieniu organów Hammonda. W zakładce Stomps znajdziemy więc doskonale brzmiący przester, 10-zakresowy korektor graficzny, przepiękny chorus i przyzwoity pogłos sprężynowy. Nie mogło też zabraknąć Wah Wah. Z kolei w sekcji Post FX umieszczono emulację klasycznego limitera 1176, emulację korekcji spod znaku Neve i pogłos studyjny. Ich jakość jest zadowalająca, ale gdyby tej sekcji nie było, raczej nie rozdzierałbym szat, ani nawet dresów.

Podsumowanie

Zobacz także test wideo:

Technics EAH-A800 - bezprzewodowe słuchawki z redukcją szumów

Wszystkim osobom dorastającym w latach 70. i 80. minionego wieku należąca do Panasonica marka Technics nieodmiennie kojarzy się z gramofonami oraz doskonałym sprzętem hi-fi.