MOTU M2 i M4 - interfejsy audio/MIDI

W skład nowej serii wchodzą aktualnie dwa modele: M2 i M4. Różnica między nimi, poza ceną i gabarytami, sprowadza się do obecności w tym drugim dodatkowych dwóch wejść liniowych (3/4), kolejnych dwóch wyjść analogowych i regulatora proporcji między sygnałami wejściowym a odtwarzanym z komputera, kierowanymi do toru odsłuchu. To oznacza, że możemy użyć dwóch stereofonicznych torów monitorowania – na przykład jednego dla realizatora, a drugiego dla wykonawcy. Możemy też wyprowadzić z komputera sygnał na czterech ścieżkach, choćby do dalszej obróbki w innych urządzeniach naszego systemu. Ponadto, co sprawdzi się zwłaszcza w zastosowaniach didżejskich i podczas pracy na żywo, zyskujemy w ten sposób niezależny od głównego stereofoniczny tor sygnałowy, mogący funkcjonować jako kanał odsłuchowy dla kontroli materiałów, które zamierzamy wprowadzić do głównego miksu. M2 z kolei został przystosowany do pracy w takich konfiguracjach, w których nie potrzebujemy niczego poza wyjściem stereo – liniowym i słuchawkowym. Jest to sytuacja, z jaką najczęściej mamy do czynienia w typowych domowych studiach nagrań, w których wystarczy jedna para monitorów i słuchawki.

Konstrukcja MOTU M2 i M4

Oba urządzenia dostarczane są w obudowach o takiej formie, do jakiej przyzwyczaili nas już inni producenci: całkowicie aluminiowy korpus z jednolitej kształtki, metalowe panele przedni i tylny, solidne gałki i stabilnie zamocowane gniazda. Interfejsy podłączamy do komputerów Mac lub PC za pośrednictwem USB 2.0, podobnie jak we wszystkich nowych interfejsach wykorzystującym gniazdo w formacie USB-C. Krótki kabel typu USB-C/USB-A znajdziemy w zestawie. Tą samą drogą M2 i M4 otrzymują także zasilanie. Interesujące natomiast i nieczęsto praktykowane jest wyposażenie interfejsów we włącznik napięcia, który umiejscowiono na tylnym panelu.

W obu interfejsach znajdziemy wejście i wyjście MIDI w formacie DIN-5. Z kolei wyjścia liniowe pracują bez sprzężenia pojemnościowego, co oznacza, że mogą wysyłać napięcia stałe, np. do wykorzystania w charakterze sygnałów napięciowych CV.

Reasumując, M4 jest urządzeniem pozwalającym na wprowadzenie do komputera czterech sygnałów (w tym dwóch liniowych bez indywidualnej regulacji) i wyprowadzenie z aplikacji audio czterech sygnałów o poziomie liniowym. W M2 mamy natomiast dwa wejścia i dwa wyjścia. Oba interfejsy oferują porty MIDI pod postacią gniazd DIN-5.

MOTU M2 i M4 w praktyce

Odstęp od szumów toru przedwzmacniacza wynosi -112 dBFS, a zakres regulacji jego czułości opiewa na 60 dB, z których równo połowa przypada na ustawienie regulatora Gain w położeniu środkowym. Z kolei łączny poziom zniekształceń nieliniowych całego toru sygnałowego – od wejścia do wyjścia i w pełnym paśmie audio – to -110 dBFS, czyli 0,0003% THD. Możemy zatem mówić o niemal hi-endowych osiągach tego urządzenia. Pasmo przenoszenia przy próbkowaniu 96 kHz sięga do 40 kHz, a dla próbkowania 192 kHz do 45 kHz. Przedwzmacniacze mikrofonowe sprawują się doskonale. Poza czystym i mocnym sygnałem o wyjątkowo niskim poziomie szumów pozwalają uzyskać optymalne wysterowanie głosem lektorskim z typowego mikrofonu pojemnościowego już w połowie zakresu regulacji Gain. Co istotne, bez problemów współpracują z mikrofonami dynamicznymi i wstęgowymi, oferującymi czułość na poziomie 3 mV/Pa. Regulator Gain pracuje idealnie liniowo w całym zakresie, bez gwałtownych skoków. Ponieważ wzmocnienie regulowane jest cyfrowo, pojawia się nieznaczne opóźnienie między dokonaniem zmiany a jej słyszalnością. Nie jest to jednak żaden problem i większość osób nawet tego nie zauważy. Efektowne wskaźniki OLED, zapożyczone ze znacznie droższych interfejsów tego producenta, prezentują poziom sygnału na wejściach i wyjściach, zatem mamy nad nimi pełną kontrolę. Żaden inny interfejs w tym, a nawet nieco wyższych przedziale cenowym, nie oferuje tej klasy wskaźników. Kolejny plus dla MOTU.

Aby skierować sygnał wejściowy do słuchawek i monitorów, należy w danym kanale wcisnąć przycisk Mon. W obu interfejsach monitoring wejść 1-2 jest monofoniczny, czyli sygnał z wejść pojawia się w obu kanałach odsłuchu. W przypadku M4 odsłuch wejść 3-4 (aktywowany przyciskiem o tej samej nazwie) jest już stereofoniczny. W tym drugim interfejsie jest ponadto regulator pozwalający ustawić proporcje między sygnałem wejściowym a sygnałem kierowanym na interfejs z komputera (Input Monitor Mix). Mógłbym narzekać jedynie na to, że w M4 nie ma możliwości regulacji panoramy wejść 1-2 w torze odsłuchowym oraz opcji pozwalającej na przełączanie słuchawek pomiędzy portami wyjściowymi 1-2 i 3-4. Zaznaczyć należy, że poziom sygnału na wyjściu słuchawkowym jest sporo wyższy niż wystarczający. W zasadzie w żadnej konfiguracji nie spotkałem się z sytuacją, by regulator głośności słuchawek wymagał ustawienia powyżej połowy zakresu regulacji. Wyjście słuchawkowe w obu interfejsach jest na stałe przypisane do wyjść liniowych 1-2, ale ma niezależną od nich regulację poziomu. Wejścia 1-2 w obu interfejsach są uniwersalne i współpracują z sygnałem mikrofonowym, instrumentalnym lub liniowym. Przełączanie trybu ich pracy dokonuje się automatycznie – interfejs rozpoznaje typ zastosowanej wtyczki. Gdy jest to XLR, przełącza się na tryb mikrofonowy, w przypadku wtyku TRS 6,3 mm zamienia się w wejście liniowe, a po użyciu wtyczki TS 6,3 mm staje się wejściem instrumentalnym. Czułość oraz impedancja wejść dostosowują się odpowiednio do trybu pracy. Nie muszę chyba dodawać, że w każdym przypadku mamy do czynienia z wysoką jakością przetwarzania, dużym zakresem dynamiki i znikomym poziomem szumów.

Wejścia interfejsu automatycznie rozpoznają typ podłączanego sygnału, dostosowując do niego swoją impedancję i czułość.

Podsumowanie

Zobacz także test wideo:

Technics EAH-A800 - bezprzewodowe słuchawki z redukcją szumów

Wszystkim osobom dorastającym w latach 70. i 80. minionego wieku należąca do Panasonica marka Technics nieodmiennie kojarzy się z gramofonami oraz doskonałym sprzętem hi-fi.