Akai MPK Road 88 - klawiatura sterująca z interfejsem audio

Pod względem cenowym model Road 88 trudno zaliczyć do budżetowych, ale nie jest też najdroższy. Zapłacimy za ten instrument mniej więcej tyle, co za Arturię KeyLab 88 MkII i nieco mniej niż za Native Instruments Komplete Kontrol S88 MkII. Akai wyróżnia się jednak tym, że zgodnie z nazwą jest klawiaturą gotową do drogi – zintegrowaną z kufrem transportowym i wyposażoną w interfejs audio USB z czterema wyjściami. Wystarczy więc podłączyć komputer i bez żadnych dodatkowych urządzeń czy kabli wyprowadzić dwa sygnały stereo do systemu nagłośnieniowego na scenie. A jeśli mamy potrzebę rozbudowy tego zestawu, to Road 88 ma też wejście i wyjście MIDI oraz trzy gniazda do kontrolerów nożnych (dwa dla pedałów ekspresji i jeden sustain).

Manuał Akai MPK Road 88

Klawiatura, wykonana specjalnie dla tego instrumentu, charakteryzuje się akcją młoteczkową, z cięższymi klawiszami dla lewej ręki i lżejszymi dla prawej – dokładnie tak jak w fortepianie. Pod względem manualnym podobieństw do akustycznego odpowiednika jest sporo i klasycznie wyedukowani pianiści nie powinni mieć żadnych zastrzeżeń. To wysokiej klasy manuał, na którym – jak twierdzą pracownicy Akai – pracowano ponad dwa lata, by uzyskać wysoką jakość przy dających się zaakceptować wadze i cenie.

Dolna część kufra instrumentu jest z nim w pełni zintegrowana i stanowi jeden z elementów całego korpusu.

Klawiatura reaguje na szybkość nacisku (velocity) oraz siłę docisku (aftertouch). Co ciekawe, w przypadku klawiatur o akcji młoteczkowej aftertouch nie jest spotykany przesadnie często. Bierze się to stąd, że siła docisku już wciśniętego klawisza nie ma wpływu na brzmienie w żadnym instrumencie akustycznym. Aftertouch pojawił się w syntezatorach wtedy, gdy zaczęto poszukiwać nowych sposobów ekspresji, innych niż trzy klasyczne pedały. Wpływ na dźwięk poprzez siłę nacisku szczególnie przypadł do gustu tym klawiszowcom, którzy grają także na innych instrumentach, zwłaszcza strunowych – gitarze, skrzypcach, kontrabasie itd. Wśród klawiatur sterujących z mechanizmem młoteczkowym funkcję aftertouch oferują jedynie najdroższe, tym bardziej należy docenić dostępność tej funkcji w Road 88.

Możliwości edycji w Akai MPK Road 88

Po kontrolerach Akai zazwyczaj spodziewamy się dostępności klasycznych padów w stylu MPC, ale Road 88 ich nie ma. Dzięki temu panel czołowy, podobnie jak cały korpus instrumentu wykonany z metalu, jest niemal całkowicie pusty. To pozwala na swobodne postawienie na nim urządzeń, z których korzystamy podczas gry. W wielu wypadkach można wręcz zrezygnować z dodatkowych statywów. Duży plus. Do obsługi instrumentu służy tylko sześć podświetlanych przycisków i regulator głośności na wyjściach interfejsu audio. Dwa przyciski obsługują przełączanie presetów, kolejne przywołują dwie gotowe konfiguracje stref A i B, aktywują podział klawiatury w wybranym punkcie i zmieniają transpozycję. Mamy także klasyczne kółka odstrojenia i modulacji, a pod nim wyjście słuchawkowe. Regulatorem Volume zmieniamy głośność jednocześnie na wyjściach symetrycznych Main, niesymetrycznych Aux i słuchawkowym.

Zestaw manipulatorów w Road 88 ogranicza się do sześciu przycisków, potencjometru głośności oraz standardowych kółek modulacji i odstrojenia. Poniżej znajduje się wyjście słuchawkowe, a na tylnym panelu pozostałe złącza.

Tak mała liczba manipulatorów w kontrolerze MIDI oznacza, że ustawień dokonuje się z wykorzystaniem klawiszy manuału. Wciskając Setup A/Edit dokonujemy tego dla konfiguracji A, mogąc zmienić kanał MIDI, a także włączyć/wyłączyć kółka modulacji/odstrojenia, gniazda kontrolerów nożnych, porty MIDI i port USB (jako port MIDI). Regulacji podlega też jasność podświetlania przycisków. Takie same możliwości mamy dla konfiguracji B. Stosując funkcję Split dzielimy klawiaturę na konfiguracje A i B. Dzięki temu każda strefa może grać na innym kanale MIDI, a regulatory ekspresji mogą być przypisane tylko do jednej z nich. Takie parametry jak numery kontrolerów dla manipulatorów ekspresji oraz zakres zmian transpozycji ustawiamy już w dedykowanym edytorze. W nim też tworzymy presety, zawierające komplet ustawień stref A i B, przesyłając je do instrumentu przez USB. Rozwiązanie sekcji edycji nie jest więc zbyt wygodne, gdy trzeba dokonywać częstych zmian, ale podczas pracy na żywo robi się to bardzo rzadko. Niemniej, brak jakiegokolwiek wyświetlacza w Road 88 nie ułatwia orientacji w tym, jaki preset jest aktualnie przywołany.

Akai MPK Road 88 w praktyce

Klawiatura, która występuje tylko w tym modelu, jest znakomita, ale zastrzegam, że nie jestem pianistą, który ostatnie 20 lat spędził przy fortepianie i trudno mi jest ją oceniać pod tym właśnie kątem. W każdym razie gra się na niej bardzo wygodnie, czuć odpowiednią wagę klawiszy, a ich reakcja bardzo ułatwia grę. Klawisze są satynowe w dotyku, palce się po nich nie ślizgają, a głębokość pracy i różnica w wysokości między klawiszami białymi i czarnymi dobrane są optymalnie. W edytorze możemy zróżnicować krzywe dynamiki oddzielnie dla białych i czarnych, co bardzo pomaga w dopasowaniu klawiatury do ręki i sposobu gry. Manuał trzeba jednak rozegrać – wprost po wyjęciu z pudełka dynamika ruchu klawiszy podlega pewnym fluktuacjom do czasu, aż trochę ją „rozgrzejemy”. Później nie ma już tego typu problemów, choć nie wiem, jak instrument zachowa się np. zimą, gdy zapanują dużo niższe temperatury. Jedno jest pewne – należy unikać przechowywania go w pozycji pionowej, bowiem manuał potrzebuje wówczas więcej czasu na „dojście do siebie”.

Rolę młoteczków klawiatury pełnią stalowe kształtki spoczywające na piance i uderzające w materiał tłumiący. Zarówno one, jak i same klawisze, mają największy wpływ na wagę instrumentu.

Kufer instrumentu wykonany jest bardzo solidnie. Górna pokrywa jest zapinana na trzy zatrzaski i całkowicie zdejmowana. Dolna część kufra jest połączona z klawiaturą i stanowi jej integralną część. Całość opiera się na sześciu nóżkach, a kolejne cztery znajdziemy na dłuższym boku kufra, na ściance przeciwległej do uchwytu. Całość nie jest przesadnie lekka i przy przenoszeniu trzeba się trochę nadźwigać. A i tak sporo zaoszczędzono na wadze rezygnując z wewnętrznego zasilacza. To z jednej strony zaleta, a z drugiej wada – bo tak poważny instrument zasilany z laptopa przez USB wygląda trochę... niepoważnie. Nie ma w nim jednak zbyt dużo elektroniki, żadnych wyświetlaczy i całej masy świecidełek, więc 500 mA z portu USB w zupełności wystarcza. Jeśli jednak ktoś pracuje bez komputera, to czeka go wydatek na zewnętrzny zasilacz, którego – w przeciwieństwie do kabla USB – nie ma w zestawie.

Tym, co odróżnia Road 88 od innych instrumentów tego typu jest wbudowany interfejs audio z czterema wyjściami zgłaszającymi się jako oddzielne porty w programach DAW.

Zarówno zintegrowany kufer transportowy jak i wbudowany interfejs audio pozwalają nabywcy Road 88 zaoszczędzić mnóstwo pieniędzy i kłopotów z dopasowaniem. Pod tym względem klawiatura Akai bije na głowę każdą konkurencję i dla często podróżujących muzyków jest niesamowicie wygodna. A do tego jeszcze dochodzi dużo wolnego miejsca na panelu czołowym. Kufer wprawdzie nie uwzględnia dodatkowych przegródek na akcesoria i kable, ale te zawsze możemy wrzucić np. do plecaka z laptopem. Dolna część kufra jest jednocześnie częścią instrumentu, a górna waży niedużo i zawsze można ją oprzeć o ścianę gdzieś obok. W ten sposób po zakończonym występie nie musimy szukać swojego case’a wśród innych i możemy się spakować w kilka minut.

Zobacz także test wideo:

Technics EAH-A800 - bezprzewodowe słuchawki z redukcją szumów

Wszystkim osobom dorastającym w latach 70. i 80. minionego wieku należąca do Panasonica marka Technics nieodmiennie kojarzy się z gramofonami oraz doskonałym sprzętem hi-fi.

Podsumowanie