Z artykułu dowiesz się, jak najlepiej wykorzystać pięć najbardziej znanych i ponadczasowych kompresorów świata, aby poprawić jakość i dodać charakteru do swoich miksów.
Najlepszym testem każdego kompresora jest praca ze ścieżkami perkusyjnymi, z uwagi na ich złożony charakter będący mieszaniną szybkich transjentów oraz sygnałów wybrzmiewających. W zasadzie powinien z tym zadaniem poradzić sobie każdy porządny kompresor, dlaczego więc tak chętnie używa się klasycznych rozwiązań, zamiast standardowych wtyczek z DAW?
Po pierwsze, uniwersalne kompresory mogą się okazać zbyt uniwersalne, z całą gamą precyzyjnych parametrów i trybów pracy, w natłoku których można się pogubić. Dobry kompresor do bębnów powinien być prosty w obsłudze! Jednocześnie nie można zakładać, że tylko dlatego, iż kompresor został uznany za „klasyczny”, to automatycznie musi być świetny do bębnów - tylko niektóre kompresory mają bardzo szczególne charakterystyki czasów ataki i powrotu, które sprawiają, że można je efektywnie wykorzystać do takich zadań, jak kompresja śladów ambientowych czy pojedynczych instrumentów.
Poza tym wiele klasycznych kompresorów zbudowano w oparciu o podzespoły i układy, których obecnie już się nie stosuje, a które wprowadzają różnego typu zniekształcenia zależne od poziomu sygnału. Mają one szczególnie korzystny wpływ zwłaszcza przy przetwarzaniu sygnałów perkusyjnych, a lampowe układy wzmocnienia oraz sprzężenia transformatorowe potrafią dodać ciekawe częstotliwości harmoniczne.
Należy też zaznaczyć, że wiele „typowych” kompresorów także pozwala uzyskać znakomite brzmienie perkusji. A mając do dyspozycji całą gamę wtyczek z algorytmami saturacji lampowej możesz sprawić, że Twój nie-klasyczny kompresor zabrzmi jak prawdziwy klasyk.
1.
Oryginalny dbx 160 z miernikiem VU (tu korzystamy z emulacji UA dbx 160) ma trzy regulatory - Threshold, Compression (ratio) oraz Output Gain, podczas gdy wskaźnik VU prezentuje poziom wejściowy, wyjściowy lub głębokość kompresji. Współczynnik kompresji (Ratio) można ustawiać w przedziale od 1:1 do ∞:1, ale najczęściej korzysta się z ustawienia do 4:1. Czerwone diody Threshold (Below i Above) świecą, kiedy sygnał przekracza próg kompresji w jedną lub drugą stronę, co jest bardzo przydatną funkcją.
2.
Kompresor dbx 160 oferuje szybko działającą, czystą brzmieniowo obróbkę dynamiki, doskonałą do elektrycznego basu. Niewielkie zmiany parametrów mogą mieć duży wpływ na brzmienie, a zatem należy się skupić na ustawieniach Ratio, a zwłaszcza Threshold. Ustaw Compression między 2:1 a 4:1, aby dodać do basu więcej energii, a następnie stopniowo zmieniaj ustawienie Threshold. Przyglądając się uważnie diodom Threshold, staraj się dobrać takie ustawienie, aby Above świeciła tylko przy najgłośniejszych dźwiękach.
3.
Dbx 160 dodaje też efektowny środek do stopy i werbla, a także pozwala efektywnie rozjaśnić „stukające” częstotliwości w przypadku rimshotów, sidesticków i standardowych uderzeń. Zacznij od ustawienia Ratio 4:1 i obniżaj poziom Threshold, aż zaświeci dioda Above. Staraj się ustawić taką kompresję, aby najjaśniejsze świecenia pojawiały się w szczytach sygnału - wyższe ustawienia powodują skrócenie czasu powrotu.
1.
Często klonowanym kompresorem jest pochodzący z konsolet SSL4000 Stereo Bus Compressor. Jest to konstrukcja typu VCA, z regulacjami Attack, Release, Threshold, Ratio oraz Make-up. Warto zauważyć, że kształt kolana charakterystyki jest znacznie łagodniejszy przy ustawieniach Ratio 2:1 niż przy 4:1 lub 10:1. W naszym przypadku korzystamy z wtyczki SSL Duende Native, która została „podrasowana” poprzez wyposażenie jej w ustawienie Ratio 20:1.
2.
Typowe, agresywne i podkreślające dynamikę ustawienie SSL to Ratio 4:1, średni czas ataku (1 ms) i tryb Auto Release. W przypadku utworów rockowych i klubowych, a także perkusji lub gitar elektrycznych na grupie, poziom tłumienia powinien wynosić 3-4 dB, co daje słyszalną, zwartą brzmieniowo kompresję.
3.
Dla uzyskania mniej wyrazistej kompresji grupowej ustaw Ratio na 4:1, ale jednocześnie wolniejszy atak (10 lub nawet 30 ms) oraz szybki Release (0,1 lub 0,3 ms). Obniżaj próg Threshold do momentu, aż wskazania redukcji wyniosą 3-4 dB. Ten typ kompresji to klasyczny „sklejony miks”, w którym słychać bardzo mało artefaktów kompresji, ale samo nagranie staje się bardzo spójne.
4.
Nasze ostatnie ustawienie odnosi się do efektu „sklejenia” miksu, w którym jest mniej typowo energetycznych materiałów. Zacznij od ustawienia Ratio 2:1, wolnego czasu Attack (30 ms) i włączenia trybu Auto Release. Łagodniejsze kolano charakterystyki sprawia, że zmiany następują stopniowo, a Threshold powinien być ustawiony wyżej niż we wcześniejszym ustawieniu Ratio 4:1. W przypadku takiej konfiguracji głębokość redukcji nie powinna przekraczać 1-2 dB, co pozwoli uzyskać oczekiwany efekt brzmieniowy.
