Z artykułu dowiesz się, jak najlepiej wykorzystać pięć najbardziej znanych i ponadczasowych kompresorów świata, aby poprawić jakość i dodać charakteru do swoich miksów.
Wokal, z uwagi na bogactwo częstotliwości oraz dynamikę, jest w stanie przetestować kompresor w warunkach ekstremalnych, nie wspominając już o umiejętnym jego ustawieniu. Niektóre urządzenia od lat doskonale sprawdzają się w takich sytuacjach, więc warto bliżej przyjrzeć się temu, w jaki sposób pracują. W przypadku kompresji wokalu stosuje się trzy główne typy przetwarzania: subtelne ograniczanie, agresywne definiowanie poziomu oraz mocno słyszalną kompresję. Zajmijmy się każdym z tych przypadków.
Do subtelnego ograniczania będziesz potrzebować kompresora z czasami ataku i powrotu dopasowanymi do charakteru wokalu. Najlepsze w tym przypadku są kompresory optyczne, takie jak Teletronix LA-2A i LA-3A, Tube Tech CL1B oraz Joemeek SC2 - każdy z nich występuje też pod postacią wtyczki. Najlepszym przewodnikiem będzie w tym wypadku Twój słuch, choć można też korzystać ze wskazań mierników pamiętając o tym, że wskaźniki w urządzeniach sprzętowych nie zawsze działają precyzyjnie, zwłaszcza w przypadku kompresorów optycznych. Do agresywnego ustawiania poziomu najlepszy jest Urei 1176. Zacznij od klasycznych szybkich czasów ataku i powrotu (w obu przypadkach na 7) i takiego ustawienia poziomu, by uzyskać tłumienie 10 dB.
Dla uzyskania słyszalnej kompresji wszystkie wymienione wyżej urządzenia powinny być ustawione znacznie głębiej i, jeśli jest to możliwe, z wolniejszym czasem ataku i krótszym czasem powrotu. Dobrą opcją jest zastosowanie trybu „wszystkie przyciski włączone” w 1176, dającego wyrazistą kompresję. Alternatywnie można skorzystać z kompresora VCA, takiego jak urządzenia dbx z serii 160 lub kompresor kanałowy SSL.
1.
LA-2A jest wzorem prostoty. Ma tylko dwie gałki: Gain (poziom wyjściowy) oraz Peak Reduction (Threshold). Inne manipulatory to niski lub wysoki poziom Ratio (Compress lub Limit) oraz coś w rodzaju kontroli Side-Chain z preemfazą (jak w użytej przez nas emulacji Cakewalk CA-2A), czyli układ pozwalający zdefiniować reakcję kompresora na wysokie częstotliwości. Miernik może być włączony w tryb wskazania poziomu wyjściowego lub redukcji czułości.
2.
W tym wypadku zastosowaliśmy miękkie kolano charakterystyki LA-2A z uwagi na delikatną, transparentną kompresję wokalu, ustawiając tryb Compress i stopniowo zwiększając Peak Reduction. Po ustawieniu miernika w tryb Gain Reduction (GR) regulator Peak Reduction należy ustawić tak, aby miernik wskazywał kilka decybeli tłumienia. Regulatorem Gain wyrównaj spadek poziomu sygnału.
3.
Możesz użyć LA-2A także dla uzyskania efektu bardziej agresywnego wokalu, mocniej wysterowując jego tor sygnałowy. Zacznij od ustawienia Peak Reduction na minimum i zwiększenia poziomu sygnału wejściowego - w tym wypadku zastosowaliśmy do tego celu dodatkową wtyczkę. Następnie wybierz twardszy tryb Limit i zwiększ Peak Reduction tak, by uzyskać mocne ograniczanie. Na koniec skompensuj poziom wyjściowy gałką Gain.
1.
Fairchild 670 ma sześć ustawień Time Constant, definiujących czasy ataku i powrotu. Ustawienia 1-4 mają stopniowo coraz wolniejszy, ustawiony na stałe parametr Release (0,3-5 s), a w ustawieniach 5 i 6 czas powrotu zależy od przetwarzanego materiału. Czas ataku w każdej z sześciu pozycji jest szybki i wynosi 0,2 lub 0,4 ms. 670 jest urządzeniem dwukanałowym, które może pracować w trybie L/R stereo, dual mono lub Mid-Side (Lat/Vert).
2.
Na tylnym panelu oryginalnego Fairchilda znajduje się trymer DC Threshold, wpływający na głębokość kompresji (Ratio). We wtyczkowych emulacjach regulacja ta przeniesiona jest na przedni panel - w przypadku wersji UAD ma ona oznaczenie DC Bias. Inne wtyczki, jak Overtone DSP FC70, z której korzystamy dalej, mają dodatkowe funkcje pod postacią regulacji poziomu wyjściowego oraz filtracji Side-Chain.
3.
670 może być na szereg sposobów użyty na ścieżkach perkusji lub bitach - tutaj zajmiemy się wygładzaniem perkusyjnych overheadów. Kompresor bardzo szybko reaguje na transjenty, a zatem postępuj ostrożnie z niższymi ustawieniami Threshold. Time Constant 1 i 2 ma do naszych zastosowań zbyt krótkie czasy powrotu. Aby uzyskać oczekiwane efekty należy użyć trybów 4 lub 5, nawet jeśli miernik wskazuje tłumienie 10 dB.
4.
Przy swoich najkrótszych czasach 670 pozwala uzyskać świetną kompresję ambientowych śladów perkusji, sprawiając że talerze crash efektownie pompują, a transjenty stopy i werbla stają się silnie uwypuklone. Wystarczy jedynie ustawić Time Constant na 1, odpowiednio obniżyć Threshold i - w razie potrzeby - zwiększyć poziom Input Gain. Uzyskamy efekt wyeksponowania brzmienia pomieszczenia i wyrównania poziomów wszystkich instrumentów perkusyjnych.
5.
670 oferuje też tryb Mid-Side, tutaj nazwany Lateral/Vertical, który pozwala na niezależną obróbkę elementów wspólnych i różnicowych w sygnale stereo. Kompresja sygnału bocznego (Side) świetnie sprawdza się w sytuacji, gdy chcemy dodać energii do miksów bębnów, grup stereo lub miksów całościowych, bez wpływu na charakter dynamiczny perkusji i basu.
6.
Tryb Lat/Vert rozłącza oba kanały, wysyłając sygnał Lateral (Mid - monofoniczny, wspólny) do górnego procesora, a sygnał Vertical (Side - boczny, różnicowy) do dolnego. Przy bardziej agresywnych ustawieniach (Time Constant 2, niski Threshold) dla kanału Vert, i nieco subtelniejszych (Time Constant 4, wyższy Threshold) dla kanału Lat można zwiększyć energię składowych monofonicznych, a jednocześnie skompresować składowe stereo, takie jak np. pogłos.
