Korzystając z naszego poradnika traktującego o tym, jak przekształcać proste pętle w złożone, ewoluujące utwory, dajesz sobie szansę na to, by tworzyć jeszcze najlepsze nagrania.
Bazując na poniższych wskazówkach możesz wyjść poza ramy ośmiotaktowych pętli, zaczynając postrzegać utwór jako całość.
1.
Jeśli w połowie procesu aranżacyjnego musisz się zatrzymać, by zaprojektować jakieś brzmienie typu FX lub riser, oznacza to, że pracujesz nieefektywnie. Zawczasu przygotuj zbiór ulubionych, gotowych do użycia efektów i rozmaitych dźwięków, które będziesz mógł w dowolnej chwili wrzucić na oś czasową DAW.
2.
Nawiązując do poprzedniego punktu, im szybciej przygotujesz „wypełniacze” do utworu (takie jak talerze crash, odwrócone dźwięki talerzy, przemiatany szum itd.), tym lepiej. One uczynią standardową, cyklicznie brzmiącą pętlę bardziej interesującą, nawet jeśli na dalszym etapie zdecydujesz się na zmianę brzmień.
3.
Jeśli pakiet dźwięków FX nie rozwiązuje sprawy, poświęć 5-10 minut na odsłuchanie elementów obecnych w miksie po ich przetworzeniu przez efekty, np. delay z nieszablonowymi ustawieniami czy też dziwnie brzmiącego pogłosu. Zgraj uzyskane rezultaty i wpleć do nagrania te fragmenty, które brzmieniowo pasują do pozostałych partii.
4.
Obuduj pętlę, powielając początkową sekcję A, a następnie tworząc sekcje B i C, które będą stanowiły otwarcie i zamknięcie pomysłu muzycznego, od którego zacząłeś. Poświęć nieco czasu na dopracowanie przejść, a pojawi się całe mnóstwo pomysłów na doszlifowanie nagrania.
5.
Kiedy już przygotujesz zasadniczą pętlę, poświęć nieco czasu na jej podbudowę, czyli stworzenie sekcji o narastającym napięciu, która gładko przejdzie w pętlę główną. To ułatwi przekształcenie monotonnej, powtarzającej się pętli w coś, co będzie brzmiało, mniej lub więcej, jak utwór.
6.
Znasz technikę „aranżowania subtraktywnego”? Polega ona na tworzeniu kolejnych partii, a następnie wyciszaniu lub usuwaniu ich fragmentów, co pozwala uformować szkielet aranżacji. Trzeba jednak uważać – jeśli nie poświęci się wystarczająco dużo czasu i dbałości przejściom pomiędzy sekcjami, cały utwór może się okazać zwyczajnie nudny.
