Problem stary jak programowanie bitów: czego byś nie robił, cały czas masz ten sam nudny rytm. Na szczęście współczesne sekwencery oferują mnóstwo narzędzi, które mogą zmienić ten stan rzeczy.
Alternatywne podejście do formatu sekwencerów jest od wielu lat bardzo popularne w środowisku modularnym, a ponieważ rozwiązania tego typu znacząco zyskały na popularności, zaczęły przenikać także do świata klasycznych urządzeń i oprogramowania. Jednym z tych formatów jest sekwencer euklidejski, bazujący na schemacie opracowanym przez Godfrieda Toussainta w 2004 roku. Bez zagłębiania się w teorię, rytm euklidejski ma swoje korzenie w algorytmie greckiego matematyka Euklidesa, wykorzystując wyznaczanie największego wspólnego podzielnika dla dwóch liczb (poprzez kolejne odejmowanie mniejszej od większej) do umieszczania kolejnych bitów sekwencji najrówniej jak to możliwe w ramach danej podziałki czasowej.
W praktyce jest to jeszcze prostsze – definiujesz liczbę kroków wyznaczającą długość sekwencji oraz liczbę mających w niej wystąpić zdarzeń. Wyrównanie odległości pomiędzy nimi będzie zależeć od tego, jak równo obie liczby dzielą się przez siebie. Dla przykładu, 8-krokowa sekwencja zawierająca 4 zdarzenia da wyrównany rytm z jednym zdarzeniem na każdy. Jeśli natomiast zaprogramujemy 5 zdarzeń, wówczas rytm będzie znacznie mniej wyrównany, z dźwiękami przypadającymi na kroki 1, 2, 4, 5 i 7. Z kreatywnego punktu widzenia, warstwowe zestawienie wielu sekwencerów euklidejskich pozwala uzyskać znakomitą emulację rytmów afrykańskich i latynoskich. Format ten doskonale przekłada się także na tworzenie układów przypadkowych dźwięków wykorzystywanych w muzyce eksperymentalnej i ambientowej – jego losowość jest bowiem dla nas wyjątkowo przyjazna.
Sekwencery euklidejskie są doskonałym narzędzie np. do tworzenia rytmów typowych dla muzyki afrykańskiej i latynoskiej, ale to tylko fragment ich możliwych zastosowań.
Także w środowisku programów DAW funkcjonują wtyczki, w których wykorzystano sekwencery euklidejskie. Należy do nich m.in. wbudowany w Ableton Live Rotating Rhythm Generator, nie wspominając o mnóstwie wtyczek zewnętrznych w formacie Max for Live. Podobnie rzecz wygląda w środowisku NI Reaktor, pod kątem którego powstało wiele bezpłatnych narzędzi tego typu. Sekwencje euklidejskie pojawiają się również w „głównym nurcie”, czego przykładami są tzw. supersyntezatory jak Softube Parallels oraz FXpansion Strobe 2, oba wyposażone w modulatory euklidejskie.
Z połączenia matematyki i muzyki powstały też inne narzędzia. René firmy Make Noise jest czymś, co nazwano sekwencerem kartezjańskim (od francuskiego matematyka i filozofa René Descartesa, znanego u nas jako Kartezjusz). Wykorzystuje on rozkład siatki do tworzenia wielowymiarowo modulowanych sekwencji. Podobny format znajduje zastosowanie w Native Instruments Blocks.
