Zapomnij o wszystkich nutach-duszkach i ambientowych teksturach, bo to najgłośniejsze uderzenia bębnów tworzą (lub nie) cały bit...
Ogólna zasada mówi, że najważniejsze i najmocniejsze dźwięki perkusyjne powinny znajdować się pośrodku miksu, natomiast wszelkie perkusjonalia mogą być nieco rozsunięte w panoramie stereo. Dzięki temu miks zabrzmi mocno również podczas odtwarzania na sprzęcie monofonicznym, a stopa i werbel będą dobrze słyszalne. Nie znaczy to jednak, że nie można sobie pozwolić na odrobinę kreatywności. Prawdę mówiąc, zbyt monofoniczny, wycentrowany miks może zabrzmieć cokolwiek amatorsko, zwłaszcza podczas odsłuchu przy użyciu systemu stereofonicznego, np. słuchawek. Sekret tkwi w znalezieniu właściwego balansu pomiędzy szerokością obrazu stereo i jego kompatybilnością mono.
Najpierw spróbuj lekko rozsunąć werbel i klaśnięcie w panoramie. To może wystarczyć, by usunąć je ze środka obrazu stereo, gdzie dominować powinny stopa, bas i inne elementy niskotonowe. A jeśli użyłeś wielu warstw, rozstaw je lekko po bokach, aby uzyskać zamierzony efekt stereo. Teraz możesz zastosować delay z filtracją górnoprzepustową – sprawdzą się tu różne warianty algorytmu slapback lub pogłos – umieszczając dźwięk bębna w wirtualnej przestrzeni. Z kolei „karabinowe” tremolo werbla i wypełnienia złożone z powtarzających się klaśnięć możesz uprzestrzennić, stosując automatyczne panoramowanie, flanger czy phaser – wszystkie chwyty dozwolone! Zauważ jednak, że we wszystkich zastosowanych rozwiązaniach trzeba brać pod uwagę kontekst, czyli cały miks, nad którym pracujesz. Jeśli zawiera on mnóstwo stereofonicznych barw syntezatorowych, wokali i efektów, to zapewne bardziej wskazane będzie umieszczenie bębnów bliżej środka. Z drugiej jednak strony, w stylach takich jak tech-house czy techno, gdzie instrumenty perkusyjne odgrywają dużą rolę, praca z panoramowaniem i stereofonią bębnów może dać lepsze rezultaty.
?
Jak wyzwolić kreatywność?
Wiele popularnych utworów zawiera intrygujące warstwy bitu, co pomaga im wyróżnić się wśród innych i może być świetnym źródłem inspiracji podczas wybierania barw i próbek w poszukiwaniu własnych brzmień bębna basowego, werbla bądź klaśnięcia. Przysłuchaj się uważnie nagraniom Skrillexa i Diplo, a z pewnością uda Ci się wyłapać charakterystyczne tonalne elementy rytmiczne, dostrojone do tonacji utworu, lub opóźnione „eksplozje”, nadające klaśnięciom wyrazistego charakteru. Wskazać należy też kreatywne wykorzystanie dźwięku wystrzału z pistoletu z tłumikiem w utworze Inji Blow Them Away, w interpretacji Serum. Jest to efekt dźwiękowy wzięty prosto z klasycznej strzelanki GoldenEye na konsolę N64. Nie bój się więc poszukiwać i używać brzmień na pierwszy rzut ucha nieprzydatnych.
?
Jak zniekształcić i nasycić bity?
Efekt distortion może dodać tłuszczyku brzmieniu stopy, werbla i klaśnięcia. Więcej ostrożności należy zachować w przypadku bardzo głęboko brzmiących bębnów basowych, gdyż ich najniższe tony mogą zbyt mocno przesterować dźwięk – chyba że próbujesz stworzyć „napuchnięty” bęben w stylu techno. Werble i klaśnięcia niewątpliwie skorzystają na okraszeniu ich sporą dozą harmonicznych, i w ich przypadku można aplikować distortion z nieco większą fantazją. Jeśli chcesz uzyskać subtelny efekt, spróbuj użyć nasycenia taśmowego bądź lampowego. Możesz też pójść na całość, eksperymentując z rozszalałym przesterowaniem, jeżeli zależy Ci na brzmieniu bardziej agresywnym. Aby zachować równowagę między czystością a zniekształceniem, połącz surowy sygnał z sygnałem przetworzonym przy użyciu wzmacniacza gitarowego, jego emulacji lub procesora wielopasmowego, takiego jak FabFilter Saturn lub iZotope Trash 2, wprowadzając szorstkość w zakresach wyższej średnicy i góry.
?
Jak wykorzystać nagrane dźwięki?
Chcąc stworzyć bity, jakich nie ma nikt inny, sięgnij po mikrofon lub przenośny rejestrator i samodzielne nagraj dźwięki źródłowe. Zderzając różne przedmioty z rozmaitymi powierzchniami i obiektami możesz stworzyć całą paletę odgłosów, które będziesz mógł poddać edycji, załadować do samplera, a późnej uruchamiać za pośrednictwem MIDI. Będąc w samplerze, te pochodzące z rzeczywistego świata dźwięki mogą być poddane rozmaitym manipulacjom, co pozwoli dopasować je do muzycznego kontekstu. Transponuj pojedyncze akcenty, przyspieszaj je lub spowalniaj, dostosowując do bitu, poddawaj korekcji i filtracji, a na koniec otul wirtualną przestrzenią, nadając ostateczny charakter. Jeśli jednak owemu „charakterowi” zabraknie siły przebicia, dołóż w tle mięsiście brzmiącą próbkę.
?
Jak stosować profesjonalną filtrację?
Wybierając brzmienia bębnów, zwłaszcza jeśli zamierzasz układać je warstwowo, zwróć baczną uwagę na ich tembr, szczególnie w zakresie wysokich częstotliwości. Stopa, klaśnięcia i werbel są tymi elementami, wokół których koncentruje się cały bit. Zostawiając w ich brzmieniu zbyt dużo wysokich tonów łatwo jest stracić z oczu kontekst miksu. Z tego też względu warto w ich przypadku użyć filtru dolnoprzepustowego lub korektora półkowego, eliminując nadmiar wysokich częstotliwości, ale tak, by nie wywarło to negatywnego wpływu na całościowy miks bębnów. Jest to szczególnie istotne, gdy zastosowany jest distortion. Z kolei filtracja górnoprzepustowa stosowana jest wtedy, gdy konieczne staje się wygospodarowanie przestrzeni w dole pasma. Jednakże zbyt głęboka ingerencja może sprawić, że ogólne brzmienie miksu stanie się zbyt płytkie. Dlatego należy słuchać uważnie i usuwać tylko to, co naprawdę tego wymaga.
Wielowarstwowy werbel drum’n’bass
Ponownie korzystając z syntezatora Serum zaprojektujemy potężnie brzmiący werbel
1.
Najlepsi producenci muzyki drum’n’bass znani są z tego, że tworzą swoje bity od zera. Stwórzmy i my mięsisty werbel, stosując się do zasad omówionych w instruktażu dotyczącym stopy. Zauważ, że i w tym przypadku wszelka modulacja działa unipolarnie (tylko w jednym kierunku od punktu spoczynkowego). Uruchom Serum w programie DAW.
2.
Tym razem wykorzystamy dwa oscylatory fali sinusoidalnej, Osc A i B, z których jeden generuje sygnał niższy o oktawę. Podobnie jak poprzednio ustaw Random Phase na 0%, po czym użyj jednorazowego sygnału modulującego wysokość przebiegów sinusoidalnych z góry w dół.
3.
Te warstwy sinusoidalnego sygnału uformują masywne „tąpnięcie” werbla. Aby uczynić ich amplitudę bardziej zwartą, niezależnie od pozostałych oscylatorów zmniejsz poziomy Osc A i B do minimum i użyj drugiego, jednorazowego LFO o skokowym przebiegu, do szybkiego zmodulowania ustawienia obu pokręteł Level.
4.
Mamy już zasadniczy dźwięk werbla, a teraz dodamy warstwę szumową, wykorzystując do tego oscylator Noise. Włącz go i przywołaj preset MicrKrg Noise. Dostrój brzmienie szumu do własnych preferencji.
5.
Ponieważ amplituda obu sinusoidalnych oscylatorów jest modulowana przez odrębny LFO, do niezależnego ukształtowania amplitudy szumu użyj obwiedni Env 1. Póki co uzyskane brzmienie jeszcze nie przypomina werbla, dlatego należy poddać je przetwarzaniu.
6.
Filtr w Serum może działać jak smakowity efekt distortion, nasycający warstwy tworzące zasadnicze elementy brzmienia. Włącz filtr, ustaw Cutoff na maksimum, a następnie skieruj doń sygnały z Osc A i B. Podkręć Drive i Fat, aby nadać brzmieniu mięsistości.
7.
Tym sposobem stworzyliśmy w Serum podstawowe elementy brzmienia werbla. Poddajmy je teraz obróbce w bardzo skutecznie działających procesorach syntezatora. Przejdź zatem do raka efektowego.
8.
Jako pierwszy w łańcuchu aktywuj moduł Distortion, włączając tryb Hard Clip i ustawiając optymalne brzmienie kontrolką Drive. Distortion nasyca wszystkie warstwy, w rezultacie czego dynamika ulega spłaszczeniu – nie przejmuj się jednak, za chwilę odzyskamy moc dzięki kompresji.
9.
Uaktywnij Compressor i dobierz ustawienia tak, aby uzyskać podkreślenie ataku. W naszym przypadku ustawiliśmy Ratio 3:1, a średnia wartość parametru Attack pozwala przebić się uderzeniu werbla w jego początkowej fazie, zanim dźwięk zostanie poddany tłumieniu. Upewnij się, że efekt kompresora znajduje się na końcu łańcucha efektów.
10.
Nasz syntetyczny werbel brzmi nieco zbyt sztucznie, ale możesz go ożywić i nadać mu pożądany charakter za pomocą procesorów uprzestrzenniających i wirtualnego ambientu. My zastosowaliśmy delay ping-pong celem poszerzenia z użyciem efektu Haasa, krótki pogłos płytowy Plate oraz efekt Hyper, aby w sposób pozorny poszerzyć brzmienie.
11.
Przejdź do modułu EQ. Umieść go za pierwszymi trzema, ale przed kompresorem. Przełącz skrajne lewe pasmo w tryb górnoprzepustowy i dostosuj parametry Q oraz Freq tak, aby podkreślić podstawową częstotliwość werbla. Jeśli to będzie konieczne rozjaśnij brzmienie, używając skrajnie prawego pasma w trybie półkowym.
12.
Jedną z korzyści wynikających z użycia pokładowych procesorów syntezatora jest to, że do modulowania parametrów efektów można użyć obwiedni i LFO. Dla przykładu, spróbuj zaprząc do pracy bardzo szybki, jednorazowy LFO, powodujący krótkotrwałe podbicie filtru półkowego wysokich tonów w korektorze, co daje wyostrzenie samego transjentu.
