Z naszego artykułu dowiesz się, jak poszerzyć swoje horyzonty brzmieniowe i sprawić, by Twoje miksy zabrzmiały znacznie przestrzenniej niż do tej pory.
Chcąc odczuwalnie zwiększyć poszerzenie przestrzeni stereo swojego dźwięku w miksie unikając zmian jego brzmienia, możesz po prostu dodać kolejną, szerzej brzmiącą warstwę grającą te same dźwięki co oryginalna partia. Technika ta może być stosowana także wtedy, gdy chcemy dodać elementy stereo do partii monofonicznej. Wiele syntezatorów pozwala na uzyskanie podobnych efektów udostępniając tryb unisono, w którym zazwyczaj mamy możliwość zdefiniowania liczby dodatkowych głosów grających te same dźwięki, ustalić głębokość ich wzajemnego odstrojenia, a także rozmieszczenie w panoramie stereo.
W przypadku syntezatorów trzeba jednak zwrócić uwagę na fakt, że nawet maksymalne ustawienia panoramy sprawiają, że większość głosów wciąż znajduje się w pobliżu środka panoramy. Jeśli chcesz uzyskać jeszcze szersze brzmienie lepszym rozwiązaniem może się okazać uruchomienie dwóch instancji tego samego instrumentu z wyłączoną funkcją poszerzenia stereofonii w trybie unisono, a następnie ręczne ich ustawienie po przeciwnych stronach panoramy. W ten sposób uzyskasz bardzo szeroki dźwięk (jeśli tak nie jest, warto popróbować zmienić ustawienia odstrojenia/fazy w każdym z syntezatorów), zostawiając więcej miejsca w środku przestrzeni stereo na jeszcze jedną, centralnie rozmieszczoną warstwę lub na inne elementy naszego miksu.
Bardzo szybko zauważysz, że trzy głosy unisono brzmią znacznie grubiej niż dwa, ale bardzo podobnie jak w przypadku zastosowania czterech głosów. Nie daj się złapać w pułapkę nadmiernego zwiększania liczby głosów syntezatora, ponieważ w ten sposób możesz bardzo łatwo zniszczyć ogólną strukturę brzmieniową utworu. W przypadku większości syntezatorów czym więcej głosów rozstawiono w panoramie, tym bliżej siebie (jeśli chodzi o wysokość) znajdą się poszczególne z nich - chyba że jednocześnie zwiększysz zakres odstrojenia. Jeśli głosy grające unisono znajdują się zbyt blisko siebie, wówczas zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia przeciwnych faz w każdym z nich, co może wpłynąć negatywnie na finalne brzmienie. A zatem staraj się nie używać więcej głosów unisono niż jest to absolutnie niezbędne. Jeśli masz szeroko brzmiącą, bardzo zwartą dźwiękowo warstwę syntezatora lepszym rozwiązaniem niż mnożenie kolejnych warstw będzie dodanie jednej, umieszczonej na środku panoramy, co da Ci optymalną kontrolę nad szerokością i prezencją przetwarzanego dźwięku.
1.
Jeszcze innym sposobem kontroli szerokości stereo jest sprawienie, że każde jego źródło ma własną, dokładnie sprecyzowaną przestrzeń i syntezatory są tutaj znakomitym przykładem. Podstawową techniką jest panoramowanie elementów wewnątrz syntezatora (jeśli Twój instrument na to pozwala; możesz też użyć kilku jego instancji i odpowiednio je ustawić w panoramie). W naszym przypadku zdecydowaliśmy się na Native Instruments FM8. Wejdź na stronę Ops do sekcji Expert.
2.
Operator F jest domyślnie falą sinusoidalną. Aby uruchomić jego wewnętrzne sprzężenie kliknij i przeciągnij na prostokącie bezpośrednio powyżej F w matrycy FM Matrix. Przy ustawieniu 42 uzyskasz zduszony dźwięk o charakterze piłokształtnym. Ustaw znajdujący się poniżej poziom na 100.
3.
Kliknij na F, aby wyłączyć czasowo, a następnie aktywować E, ustaw jego poziom na 100 i aktywuj jego wewnętrzne sprzężenie na 45. Ten operator jest nieco jaśniejszy brzmieniowo dzięki wyższemu poziomowi sprzężenia (feedback). Kluczem do sukcesu jest tutaj wygenerowanie dwóch podobnych, ale nieco różniących się tonów piłokształtnych.
4.
Reaktywujemy F, a następnie w dolnej części matrycy modulacji FM panoramujemy operatory E i F odpowiednio na -99 i 100, czyli na skrajnych końcach panoramy stereo. Teraz ustawiamy Ratio operatora E na 1.0005, a Ratio operatora F na 0.9995, co pozwoli wzbogacić nasz dźwięk o kolejny element subtelnego odstrojenia między poszczególnymi źródłami sygnału.
5.
Możemy jeszcze bardziej wyeksponować ten efekt aktywując operatory C i D, oba z Ratio ustawionym na 2.000, a następnie włączając operator D w tryb modulacji operatora E o 5 i modulacji operatora F przez operator C o 9. Oznacza to, że modulacje są podobne, ale różnią się głębokością ustawień. Powinieneś słyszeć tę różnicę przejawiającą się w szerokości efektu stereo.
6.
Operacja, której dokonamy na ostatnim etapie, może trochę wyglądać jak oszustwo, ale to nic nie szkodzi! Wejdź na stronę Master, ustaw Unison Voices na 5, a następnie Detune na około 70. W ten sposób brzmienie stanie się szersze, ale my pójdziemy jeszcze dalej ustawiając suwak Unison Pan w położenie maksymalne, czyli 100. I właśnie o taki dźwięk nam chodziło - możecie go posłuchać na naszej płycie DVD.
