Odkryj sekrety jednego z najważniejszych efektów – od prostego echa i synchronicznych powtórzeń po sprzężone pętle, sound design i jeszcze więcej.
Jednym z najczęstszych zastosowań delaya jest tworzenie sztucznej stereofonii elementów monofonicznych w miksie. Efekt Haasa to zjawisko psychoakustyczne, decydujące o tym, w jaki sposób oceniamy lokalizację źródła dźwięku w otoczeniu. Jeśli dwa identyczne, rozsunięte w panoramie dźwięki są słyszalne w dokładnie tym samym momencie, usłyszymy je jako jeden dźwięk, dobiegający z punktu umiejscowionego pomiędzy dwoma głośnikami – to źródło pozorne. Jeżeli jeden z tych dwóch sygnałów opóźnimy o 1–20 ms, wciąż będziemy słyszeć tylko jeden dźwięk, ale będzie on dobiegał wyraźnie z kanału nieopóźnionego. Kiedy zwiększymy opóźnienie powyżej 20 ms, odbierzemy oba dźwięki jako dwa oddzielne sygnały. Sztuczkę tę można wykorzystać nie tylko do pozycjonowania dźwięków w przestrzeni, ale też do nadania stereofonicznego brzmienia niemal każdemu dźwiękowi w miksie. Umieść wtyczkę delaya na kanale, w którym gra wąsko brzmiący dźwięk. Ustaw krótki czas opóźnienia i zwiększ jego rozbieżność pomiędzy kanałami lewym i prawym – możesz też użyć trybu ping-pong, zmieniając nieco czas opóźnienia w jednym z kanałów. Technika ta może w zaskakujący sposób poszerzyć każdy dźwięk, ale zsumowanie sygnałów z obu kanałów do postaci mono może prowadzić do pojawienia się problemów fazowych. Aby zminimalizować to niebezpieczeństwo i lepiej zrównoważyć efekt, dobrze jest zmieszać poszerzony sygnał z oryginalnym, odpowiednio dobierając ustawienie regulatora dry/wet.
Rozwinięciem opisanej koncepcji jest klasyczny trik z poszerzaniem brzmienia, który stał się popularny za sprawą cyfrowego procesora Eventide H3000, a określany nazwą „microshift”. Działa on bardzo podobnie do techniki bazującej na efekcie Haasa, z tą jednak różnicą, że rozsunięte w panoramie sygnały są dodatkowo odstrajane w przeciwnych kierunkach. Ten proces pitchshiftingu generuje powłóczysty efekt mocnego poszerzenia brzmienia, co bierze się z niejednorodności odbić w lewym i prawym kanale, z jednoczesnym zachowaniem względnej stabilności przy odsłuchu monofonicznym.
