Odkryj sekrety jednego z najważniejszych efektów – od prostego echa i synchronicznych powtórzeń po sprzężone pętle, sound design i jeszcze więcej.
Czas umieścić suche, cyfrowe dźwięki w jakiegoś rodzaju wirtualnym, a jednocześnie realistycznym „pomieszczeniu”. Do tego służy efekt pogłosu, nieprawdaż? Wirtualne pogłosy w bardzo wiarygodny sposób replikują nakładające się odbicia powstające w otoczeniu fizycznym, wykorzystując do tego celu szereg linii opóźniających i sprzężenie zwrotne. A jednak pogłosy logarytmiczne i splotowe mogą okazać się nieco zbyt przestrzenne i gęste, jeśli sam miks jest mocno zagęszczony. Gdy do tego na poszczególne elementy miksu nałożymy różne pogłosy, prawdopodobnie skończy się to uzyskaniem przesadnie nasyconego przestrzenią, nieciekawego brzmienia.
Choć nic nie przebije pogłosu, jeśli chodzi o zdolność wplatania poszczególnych elementów w miks, to często okazuje się, że delay lepiej się sprawdza, gdy chcemy uzyskać bliższe i bardziej intymne efekty przestrzenne. Kiedy znajdujemy się w małej, zamkniętej przestrzeni, słyszymy jedynie wczesne odbicia – inaczej mówiąc, dociera do nas dźwięk źródłowy oraz odbity od powierzchni znajdujących się w bezpośredniej bliskości. To oznacza, że do odtworzenia akustyki takiego miejsca znacznie odpowiedniejszym narzędziem będzie właśnie delay, szczególnie gdy chodzi nam o uzyskanie efektu niewielkiego wnętrza.
Zanim więc zaczniemy przetrząsać wtyczki pogłosowe w poszukiwaniu właściwego „ambientu”, rozważmy zastosowanie krótkiego delaya typu slap, który może dać zamierzone odczucie przestrzenne. Pozwoli uniknąć przeładowania miksu, jakie mogłoby nastąpić w wyniku zastosowania wielu różnych pogłosów, zwłaszcza w mocno gęstej aranżacji; zapewni też głębszą kontrolę nad rozłożeniem dźwięków w panoramie, szerokością obrazu stereo, barwą i intensywnością odbić. Jako bonus otrzymujemy możliwość zastosowania dodatkowego delaya bądź pogłosu, oprócz już użytego.
