Do wykreowania świetnie brzmiących miksów niezbędna jest gruntowna wiedza na temat korekcji, którą to właśnie zajmiemy się w niniejszym artykule.
1.
Mamy tutaj bas nagrany za pośrednictwem DI-boksu SansAmp. Sygnał został skompresowany dla wyrównania dynamiki poszczególnych dźwięków. Barwa jest bardzo interesująca, ale ponieważ zależy nam na uzyskaniu odpowiedniego współbrzmienia basu ze stopą, należy wyeksponować niższe harmoniczne basu i główne tony dźwięków znajdujące się w środkowym zakresie pasma (folder na DVD: 5. Bas i gitary).
2.
Na wstępie lepiej zdefiniujemy najniższy bas za pomocą filtru HPF. W ten sposób nie tylko zwiększymy zapas dynamiki, ale przez odpowiednie ustawienie parametru Q wzmocnimy energię niskich tonów. Przy stosunkowo wysokiej dobroci zmieniaj wielkość Frequency do momentu, aż pojawi się odpowiednio masywne brzmienie. Można zwiększać poziom Q, ale w tym konkretnym przypadku potrzebne jest stosunkowo łagodne nachylenie filtru.
3.
Dzięki wycięciu pasma w okolicach 150 Hz udało nam się uzyskać większą otwartość barwy basu przy zachowaniu jego odpowiedniej wagi brzmieniowej. Ponadto okazało się, że w przypadku tego instrumentu dobrze sprawdza się też precyzyjne wycięcie 250 Hz, a podbicie w zakresie 700 Hz bardzo dobrze zdefiniowało środek pasma i odpowiednio podkreśliło basowy pomruk.
1.
Korekcja gitary w dużym stopniu zależy od tego, jaką rolę instrument ten odgrywa w aranżacji. Tutaj pełni funkcję rytmiczną, a zatem potrzebuje energii, kąśliwości i masy. Instrument został nagrany za pomocą dwóch mikrofonów - jednego przy wzmacniaczu i jednego ustawionego w pewnym oddaleniu; pierwszej „korekcji” można dokonać ustawiając odpowiednie proporcje między tymi sygnałami (folder na DVD: 5. Bas i gitary).
2.
Jeśli nie przepadasz za łączeniem sygnałów, możesz każdy mikrofon poddać niezależnej korekcji. Warto też przesunąć nieznacznie ścieżki względem siebie, aby tą metodą uzyskać różnego typu ciekawe efekty przestrzenne wynikające z zależności czasowo-fazowych. W tym przypadku zgrupowaliśmy ślady, a następnie zaaplikowaliśmy filtrację HPF korzystając z wtyczki PSP Neon Mix. Zabieg ten pozwolił zredukować interferencje z gitarą basową.
3.
Subtelnie uwypukliliśmy średnicę brzmienia gitary stosując korekcję w kształcie litery S w zakresie niskiego środka - niewielkie podcięcie w okolicach 220 Hz i podbicie przy 320 Hz. W ten sposób pojawiło się więcej miejsca na bas, a sama gitara zabrzmiała żywiej. Podbicie pasma 1,3 kHz dodało kąśliwości i przybliżyło dźwięk.
1.
Gitary akustyczne rządzą się swoimi prawami: gitara, styl gry i pozycja mikrofonu (mikrofonów) - wszystko może przysparzać problemów. Omikrofonowanie stereo wymaga niezależnej korekcji na obu kanałach, ponieważ mikrofon przy korpusie daje zbyt buczący dźwięk, a mikrofon przy gryfie zbyt brzęczący. W obu przypadkach warto już na początku zastosować filtr górnoprzepustowy 70-80 Hz (folder na DVD: 5. Bas i gitary).
2.
Sygnał z mikrofonu przy gryfie ustawiamy w kanale prawym, a z mikrofonu przy korpusie w kanale lewym. W przypadku tego drugiego zastosowano podcięcie buczącego zakresu 250-300 Hz. Sygnał z mikrofonu przy gryfie jest zaskakująco pełny, ale wymaga wąskiego stłumienia przy 330 Hz. Te dość agresywne wycięcie sprawia, że dźwięk staje się jaśniejszy, ponieważ jest w nim mniej niskich tonów. Generalnie jest też cichszy, zatem należy nieco podnieść poziom ogólny.
3.
Głębokość tłumienia ściśle zależy od tego, co dzieje się w miksie. Jeśli jest to ścieżka grająca solo lub gitara towarzysząca wokalowi, wówczas ingerencja w brzmienie powinna być jak najmniejsza. Jeśli gitara gra w gęstej aranżacji, wówczas potrzebna jest dość głęboka korekcja plus zastosowanie filtru półkowego dla podbicia wyższych częstotliwości, tak jak pokazano na ilustracji powyżej.
