W naszym artykule prezentujemy przydatne rozwiązania i techniki, dzięki którym sprawnie stworzysz, nagrasz i zmiksujesz swój utwór.
Profesjonalne nagrania charakteryzują się optymalną szerokością i głębią brzmienia
1.
Odstrajanie i kształtowanie formantów sprawdzają się przy poszerzaniu brzmienia monofonicznych syntezatorów wokali, i ścieżek gitarowych. Utwórz dwie kopie ścieżki, ustaw je skrajnie w panoramie i do obu zaaplikuj różniące się od siebie lekkie odstrojenie i przesunięcie formantowe (np. za pomocą SoundToys Little Alter Boy).
2.
Ścieżkę stereo można poszerzyć odwracając (flip) pogłos lub delay tak, aby efekt przypisany do prawego kanału był słyszalny w lewym i na odwrót. Można to zrobić wysyłając ścieżkę na tor z efektem ustawionym na 100% Wet, a następnie używając wtyczki narzędziowej do realizacji efektu Flip.
3.
Efekty obrotowych głośników (Rotary) oraz automatycznego panoramowania zaaplikowane dla środkowych i wysokich tonów takich instrumentów perkusyjnych jak hi-haty, shakery czy bongosy, pozwalają poszerzyć tę warstwę brzmieniową bez destrukcyjnego wpływu na kluczowe elementy rytmu, jak stopa i werbel.
4.
Ludzki słuch może w tym samym czasie wychwycić tylko kilka różnych pozycji w przestrzeni, a praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala nam na interesujące aplikowanie panoramowania poszczególnych ścieżek. Używając tylko pięciu pozycji źródeł w panoramie możesz zachować przejrzystość miksu i właściwą separację instrumentów: skrajnie w lewo, w połowie w lewo, centralnie, w połowie w prawo i skrajnie w prawo. Nie bój się skrajnego panoramowania – w całej aranżacji sprawdza się ono znakomicie.
5.
Ustaw kluczowe elementy miksu centralnie, by w ten sposób lepiej wyeksponować te stereofonicznie brzmiące i skrajnie panoramowane. Możesz też zastosować wtyczkę do wielopasmowego poszerzania, starając się ustawić centralnie wszystkie składowe dźwięków poniżej określonej granicy (na ogół 200-400 Hz).
6.
Stworzenie szerokiego riffu gitarowego z partii monofonicznej jest bardzo proste. Trzykrotnie powiel oryginalną ścieżkę, panoramując kopie w lewo, w prawo i centralnie. Na każdej z nich włącz emulację brzmienia wzmacniacza gitarowego z różnymi ustawieniami, starając się ustawiać „czystsze” brzmienia w środku, a bardziej przesterowane na zewnątrz.
7.
Dla lepszego wyeksponowania refrenu zadbaj o to, aby brzmiał on szerzej niż zwrotki. Można do tego celu wykorzystać wtyczki Mid/Side z regulowanymi proporcjami składowych wspólnych i różnicowych, włączone na instrumentach stereo. Poddając automatyce proporcje tych składowych możesz wpływać na szerokość brzmieniową poszczególnych fragmentów utworu.
8.
Umiejętnie zaaplikowana korekcja to jedna z najprostszych metod uzyskania głębi w miksie. Jeśli chcesz, aby jakieś elementy znajdowały się bliżej słuchacza, ustaw jaśniejsze brzmienie, nieco przesadzając z wyeksponowaniem ich dominujących częstotliwości. Dla tych elementów, które mają się znaleźć dalej, włącz korekcję tłumiącą częstotliwości powyżej 2 kHz, nieznacznie podbijając okolice 200 Hz.
9.
Podstawowy efekt głębi można stworzyć łatwo i bez nadwerężania mocy obliczeniowej, używając tylko jednej instancji pogłosu. Na dedykowanej szynie wysyłkowej włącz pogłos ustawiony na 100% Wet. Skieruj na niego sygnały z poszczególnych kanałów, pamiętając, że większy poziom pogłosu oznacza większe oddalenie instrumentu od słuchacza.
10.
Ludzki mózg bardzo rzadko jest w stanie wychwycić więcej niż dwie lub trzy pozycje źródła dźwięku w tym samym momencie. Można to wykorzystać przy kreowaniu przestrzeni w miksie.
10a.
Nasz słuch ma kłopot z rozpoznaniem więcej niż trzech poziomów głębi przestrzeni. W tym wypadku użyliśmy wtyczek pogłosu emulujących trzy wymiary wirtualnej sceny dźwiękowej, kierując na nie sygnał ze ścieżek. W naszym utworze jest tylko siedem śladów.
10b.
Stworzyliśmy trzy tory wysyłkowe przypisane do trzech różnych odległości: blisko, dalej i daleko. Ta pierwsza odległość odnosi się do rytmu i basu, druga do gitary i saksofonu, a trzecia do pianina i organów. W każdej z wtyczek załadowaliśmy preset Live Club.
10c.
Ustawienia presetów we wtyczkach poddaliśmy modyfikacji, zmieniając takie parametry jak proporcja Wet/Dry, Diffusion oraz czas pogłosu Time. Mniejsze wartości oznaczają „bliskie pole”, a większe to pola średnie i dalekie. W ten sposób można skonfigurować głębię sceny.
