Wspaniałe brzmienia syntezatorowe – oryginalne, generowane przez elektronikę i niemające na celu naśladowania prawdziwych instrumentów – dostępne są w różnych gatunkach muzycznych już od ponad pięciu dekad.
Rok: 1978
Syntezator oryginalny: prawdopodobnie Moog Minimoog lub Polymoog
Wtyczka: Alpha CM
Jesteśmy pewni, że wszystkim czytelnikom naszego magazynu nazwa Kraftwerk jest doskonale znana. Co więcej, bez większego ryzyka pomyłki można założyć, że większość z Was kojarzy charakterystyczne brzmienie grupy. Zaskoczeniem może być natomiast to, że ci elegancko ubrani panowie, pionierzy synth popu, dochodzili do niego latami, i to raczej drogą ewolucji, niż rewolucji. Prawda jest bowiem taka, że Ralf Hütter i Florian Schneider, formując swój zespół w roku 1970, w ogóle nie używali syntezatorów! Pierwsze dwa albumy Kraftwerk były mocno osadzone w eksperymentalnej, bardzo popularnej podówczas stylistyce Krautrock. Syntezatory pojawiły się dopiero na trzeciej płycie zespołu, Ralf und Florian, i były to Minimoog oraz EMS Synthi AKS. Należy więc uznać, że album Ralf und Florian, jakkolwiek wciąż trzymający się nurtu germańskiej psychodelii, był pierwszym, choć nieśmiałym, krokiem duetu z Düsseldorfu w kierunku elektronicznego ambientu i minimalizmu.
Nawet na przełomowej płycie zespołu, Autobahn z 1974 roku, częściowo zachowano tradycyjną instrumentację, używając gitary, fletu i skrzypiec. I choć Autobahn uznany został za nowatorski album z muzyką elektroniczną, to zawiera też elementy stylistyczne ambience i kosmische musik.
Tak czy owak, specyficzny rytm tytułowego nagrania był zapowiedzią tego, co dopiero miało nadejść. Transformacja dobiegła końca jeszcze przed pojawieniem się płyty The Man-Machine (niem. Die Mensch-Maschine), co miało miejsce w roku 1978 – Kraftwerk stał się zespołem jednoznacznie już kojarzonym z muzyką electronic pop. Najlepszym przykładem owego przełomowego synthpopowego brzmienia jest utwór The Model (niem. Das Model). Niedoceniony w chwili pierwszego wydania, na swój moment chwały czekał do roku 1981, kiedy to trafił na stronę B singla Computer Love. W kolejnej reedycji singlowej z roku 1982, tym razem już na stronie A, The Model wspiął się na szczyty list przebojów.
Jako – nomen omen – modelowy przykład minimalizmu, The Model jest niemal idealną kompozycją popową, z prostą progresją, oszczędną perkusją i zapadającą w pamięć melodią.
1.
Trudno jest stwierdzić, jakie syntezatory zostały użyte do stworzenia brzmień słyszalnych w The Model, jednak panuje przekonanie, że był to Minimog lub Polymoog. Tak naprawdę nie ma to jednak znaczenia, ponieważ niemal każdy syntezator z dwoma oscylatorami zda tutaj egzamin. My zastosujemy LinPlug Alpha CM.
2.
W przeglądarce kliknij Alpha CM 1 i z dostępnych brzmień wybierz preset Z_Init. Przejdź do Osc 1 i wybierz w slocie A falę piłokształtną. Pokrętło Wave przekręć całkowicie w kierunku pozycji A. Tak samo zrób w Osc 2. Następnie ustaw regulator odstrojenia Detune Osc 1 nieco poniżej godziny 10.
3.
Przejdź do sekcji wzmacniacza, ustawiając kontrolkę ataku w okolicach godziny 9. Regulator Release ustaw nieco poniżej połowy zakresu, a Sustain i Decay w położeniu maksymalnym. W ten sposób uzyskasz miękki atak i krótkie zanikanie po zwolnieniu klawisza. Teraz przejdź do sekcji filtru, w której wybierz tryb 24.
4.
Dobrym pomysłem jest zwiększenie wartości Drive, co pozwoli uzyskać efekt nasycenia. Teraz pora na danie główne. Ustaw Cutoff na godzinę 10, a Reso(nance) około godziny 11. Po uruchomieniu obwiedni filtru takie ustawienia pomogą uzyskać charakterystyczny efekt „wow”. Teraz możesz ustawić Depth na maksimum.
5.
Kształtowanie obwiedni filtru zacznij od ustawienia regulatora ataku nieco poniżej godziny 9. Decay należy ustawić odrobinę powyżej. Zmniejsz Sustain, pozycjonując pokrętło poniżej godziny 2, zaś Release ustaw tuż przed godziną 1. Jest już całkiem blisko, co można sprawdzić, grając odpowiedni riff.
6.
Na tym etapie należy dopasować Decay dla obwiedni filtru, a potem poprawić brzmienie wtyczką HY-FX CM z efektem echa zsynchronizowanego do tempa projektu i odpowiednio dopasowanymi parametrami liczby powtórek i proporcji sygnału czystego do przetworzonego. Tak stworzona barwa jest doskonałym punktem wyjścia.
