Wspaniałe brzmienia syntezatorowe – oryginalne, generowane przez elektronikę i niemające na celu naśladowania prawdziwych instrumentów – dostępne są w różnych gatunkach muzycznych już od ponad pięciu dekad.
Rok: 1976
Syntezator oryginalny: ARP 2600
Wtyczka: Cherry Audio Modular
Tak jak w przypadku pozostałych pozycji naszego zestawienia, znaczenie Oxygene IV można zrozumieć jedynie poprzez odniesienie się do epoki, w której kompozycja powstała. W roku 1976 syntezatory zdołały już na dobre przeniknąć do muzycznego mainstreamu. Zaczęli z nich korzystać najwięksi wykonawcy muzyki rockowej i popowej, dając możliwość użycia brzmień dotychczas uznawanych za awangardowe i połączenia ich z elektrycznymi gitarami i fortepianem oraz instrumentami dętymi i smyczkowymi, stanowiąc fundament wielu przebojów swoich czasów.
A jednak albumy nagrane wyłącznie z użyciem instrumentów elektronicznych wciąż pozostawały rzadkością. Wykonawcy działający w nurcie kosmische, tacy jak Tangerine Dream czy Klaus Schulze, trafiali czasami na listy przebojów ze swoimi syntetycznymi kompozycjami, podobnie zresztą jak Isao Tomita, wirtuoz Mooga, lecz ich dokonania trudno było zaliczyć do dzieł mainstreamowych. Twórczość ta miała grono zagorzałych wielbicieli, ale nikt nie pogwizdywał Mysterious Semblance at the Strand of Nightmares, idąc do sklepu na rogu.
Sytuację zmieniła kompozycja Oxygene IV Jean-Michela Jarre’a. Podobnie jak pozostałe utwory na płycie Oxygene, nagrano ją w domu artysty, a dokładniej w kuchni. Jarre użył kilku instrumentów, wśród których znalazł się EMS VCS3, organy/string maszyna Eminent 310, RMI Harmonic Synthesizer oraz ARP 2600. Twórca z mozołem dogrywał kolejne ścieżki na 8-śladowym magnetofonie. I choć chwilami jest to album ambientowy – a nawet psychodeliczny – to jednak charakterystyczną cechą Oxygene jest różnorodność brzmieniowa. Jarre jest bowiem mistrzem melodii i aranżacji. Oxygene IV to utwór nieco tajemniczy, ale w ogólnym zarysie optymistyczny.
Zupełnie nieoczekiwanie Oxygene IV osiągnął 4 lokatę na liście przebojów singlowych w Wielkiej Brytanii i z pewnością pozostaje najbardziej znaną i rozpoznawalną kompozycją Jarre’a. Zarówno singiel, jak i longplay, z którego pochodzi, wywarły ogromny wpływ na kolejne pokolenia twórców muzyki elektronicznej. Niezwykły na owe czasy sposób pracy Jarre’a – komponowanie i nagrywanie w samotności, z użyciem kilku instrumentów elektronicznych – jest dziś czymś zupełnie normalnym.
1.
Do stworzenia tej barwy użyjemy wtyczki Voltage Modular Nucleus (do bezpłatnego pobrania ze strony www.cherryaudio.com). Kliknij New w lewym górnym rogu, z biblioteki modułów wybierz Mini LFO, dwa oscylatory, 6-wejściowy mikser, filtr, dwa generatory obwiedni oraz moduły Amplifier, Spring Reverb i Delay.
2.
Dokonaj połączenia między gniazdem Pitch CV Sources i gniazdami Pitch CV obu oscylatorów. Kolejnymi kablami połącz CV Sources Gate z gniazdami Envelope Gate. Połącz też gniazda Sawtooth oscylatorów z dwoma pierwszymi wejściami miksera, a jego wyjście główne z wejściem audio filtru.
3.
Wyjście Low-Pass Output filtru skieruj do wejścia wzmacniacza, jego wyjście „+” do wejścia L(M) pogłosu, a wyjście L pogłosu do wejścia modułu delay. Wyjście „+” delaya podan na Main Outs 1L(M), łącząc lewe gniazdo Positive modułu Envelope z Freq Mod 1 filtru, a prawe Envelope Positive Output z gniazdem CV wzmacniacza.
4.
Reverb i Delay Mix ustaw na zero. Połącz górne wyjście LFO z gniazdami Freq Mod obu oscylatorów, obracając lekko gałki Freq Mod w dowolnym kierunku i zmniejszając poziom w pierwszych dwóch kanałach miksera. Częstotliwości Osc ustaw na -0,03 oraz 0,03, obniżając odcięcie filtru do 30 Hz i rezonans na 16%.
5.
Obróć pokrętło Freq Mod 1 blisko maksimum. W lewym generatorze obwiedni ustaw atak na 60 ms, a Release na 7.000 ms. W prawym generatorze czas ataku zmień na 65 ms, Decay na maksimum, a Release na około 2.400 ms. Strój jest nieco za wysoki, więc zmień wartość Range obu oscylatorów na 32’.
6.
Dobierz proporcje Dry/Wet pogłosu i delaya. Brzmienie dobrze reaguje na przytrzymywanie klawiszy, więc poeksperymentuj ze stylem gry. Jest to oczywiście uproszczona wersja klasycznej barwy ARP 2600, opracowanej przez Jarre’a. Możesz ją doszlifować, jeśli uznasz to za niezbędne.
