Wspaniałe brzmienia syntezatorowe – oryginalne, generowane przez elektronikę i niemające na celu naśladowania prawdziwych instrumentów – dostępne są w różnych gatunkach muzycznych już od ponad pięciu dekad.
Rok: 1985
Syntezator oryginalny: Yamaha DX7, Roland Jupiter-6, E-mu Emulator II
Wtyczka: Dune EiS
W historii powstania Pet Shop Boys nie ma niczego szczególnego – podczas zakupu syntezatora Korg MS-10 w sklepie muzycznym dziennikarz ze Smash Hits po prostu poznaje studenta architektury. Natomiast historia ich przeboju West End Girls, jest już nieco bardziej skomplikowana...
Został on nagrany i wydany na singlu dwukrotnie. Oba wydania okazały się sukcesem – pierwsze jako undergroundowa płyta klubowa, drugie już jako światowy przebój. Z początku panowie z Pet Shop Boys, Neil Tennant i Chris Lowe, współpracowali ze znanym amerykańskim producentem Hi-NRG, Bobbym O (Bobby Orlando), czego efektem był szereg nagrań, w tym właśnie West End Girls. W pierwszej wersji Orlando wykonał niemal wszystkie partie, oprócz linii basowej i pojedynczego akordu, które zagrał Lowe. Ta nieco okrojona, minimalistyczna wersja stała się hitem wśród didżejów w San Francisco i Los Angeles, trafiając też do dyskotek w Europie.
W końcu duet rozwiązał kontrakt z Orlando i podpisał nowy, tym razem z koncernem EMI. W ten sposób doszło do nagrania drugiej wersji West End Girls, a w rolę producenta wcielił się Stephen Hague. Pod względem stylistycznym nowa wersja kompozycji stanowiła połączenie synth popu z hip-hopem, a zarejestrowana została w londyńskim Advision Studios, przy użyciu 24-ścieżkowego magnetofonu i konsolety SSL.
Utwór rozpoczyna natychmiast rozpoznawalne brzmienie maszyny perkusyjnej Oberheim DMX oraz warstwowo nałożone dźwięki smyczków z E-mu Emulatora I i II. Starannie zaprogramowane partie rytmiczne napędza mięsista, analogowa linia basowa – zagrana, a nie zaprogramowana przez Lowe’a. Jej pozornie proste brzmienie pochodzi z Rolanda Jupiter-6, współpracującego za pośrednictwem MIDI z Yamahą DX7, grającą barwą perkusyjną w niższych rejestrach. Pojawia się też stopa z Emulatora, chromatycznie dopasowana do pozostałych elementów aranżacji. To właśnie ten warstwowy bas napędza całość utworu, stanowiąc doskonałe podłoże dla mówionego tekstu.
W tej formie utwór stał się prawdziwym światowym hitem, niemal wszędzie osiągając szczyty list przebojów (w Polsce dotarł do 14 miejsca listy LP3).
1.
Jak zapewne się domyślasz, bas w West End Girls nie jest pierwszą z brzegu barwą, a do stworzenia jego charakterystycznego brzmienia trzeba było użyć co najmniej trzech instrumentów. Nam jednak wystarczy tylko jeden – zakładając, że jest to instrument tak dobry, jak Dune EiS. Włącz go, aktywując preset Init.
2.
Zacznijmy od oscylatorów. Osc 1 ma włączony przebieg piłokształtny. W przypadku Osc 2 kliknij przycisk Sel i przyciskami góra/dół wybierz przebieg 14. Jest on bardziej złożony niż zwyczajne przebiegi matematyczne, dzięki czemu będzie nam zdecydowanie łatwiej zbliżyć się sonicznie do oryginału.
3.
Kontrolką Osc 2 Semi obniż dźwięk o 12 półtonów. Parametr Osc Mix ustaw na około 26%. Dla Osc 3 wybierz falę trójkątną, poziom głośności z tego oscylatora ustawiając na około 30%. Dzięki temu brzmienie staje się mięsiste, mocno wypełnione, a filtr otrzymuje sygnał o szerokim brzmieniu, które można w nim efektywnie kształtować.
4.
Wybierz tryb Lowpass 24dB, który najlepiej odpowiada charakterystyce filtru w Jupiter-6. Cutoff ustaw na około 28%, Reso w okolicach 24%, natomiast Key Track na 27%. W przypadku omawianego brzmienia bardzo ważna jest obwiednia filtru. Parametr Env ustaw na ok. 60% i przejdź do kształtowania obwiedni.
5.
Zaczniemy od obwiedni wzmacniacza. Nie zmieniając parametru Attack ustaw Decay na 71%, a poziom Sustain na około 64%, biorąc pod uwagę to, że wartości te trzeba będzie potem skorygować. Na razie zwiększ Release do około 44%. Efektów nie słychać, bo nie ukształtowaliśmy jeszcze obwiedni filtru.
6.
Ustaw Filter Env Attack na 9%, Decay na 59%, Sustain na około 63%, a Release na 61%. W ten sposób uzyskasz brzmienie bardzo zbliżone do oryginalnej barwy basu, choć nie ma żadnych przeciwskazań, by wrócić do poprzednich ustawień i skorygować je zgodnie z preferencjami. Barwę można też połączyć warstwowo z inną.
